Παρουσία πλήθους παρευρισκομένων, με συγκεκριμένα παραδείγματα ο κ. Καζάκης ανέλυσε τα αίτια της Οικονομικής κρίσης και τις συνέπειες της για την Ελληνική κοινωνία.
Όπως είπε η Ελλάδα από την απελευθέρωση της μέχρι σήμερα κινήθηκε σε λάθος πορεία. Ενώ για την σημερινή κατάσταση τόνισε:
"Από την δεκαετία του '90 έως σήμερα ο δημόσιος δανεισμός γίνεται κυρίως με ομόλογα, που επιτρέπει αφανώς τη χειραγώγηση και την εξαγορά του ελληνικού πολιτικού συστήματος χωρίς να υπάρχουν εμφανή ίχνη.
Σε ολόκληρο αυτό το διάστημα η Ελλάδα πληρώνει τοκογλυφικά επιτόκια, πληρώνει τραπεζικές μεσιτείες στο υπερδιπλάσιο της διεθνούς τραπεζικής πρακτικής και κάθε μεγάλη αγορά ομολόγων συνοδεύεται από παραχωρήσεις για «μεγάλα έργα» και κρατικές προμήθειες. Έτσι την εποχή που συζητιόταν η ζεύξη Ρίου-Αντίρριου, μια μεγάλη αγορά ομολόγων από γαλλικές τράπεζες εξασφάλισε την παράδοση του έργου σε γαλλικά συμφέροντα. Με αυτόν τον τρόπο έγινε και η εισβολή των γερμανικών εταιρειών για να μας πουλήσουν το σύστημα ασφαλείας C4I, που δεν δουλεύει, τα υποβρύχια που γέρνουν, τις προμήθειες του ΟΤΕ και του ελληνικού κράτους από τη Siemens, κοκ.
Για να δείξουμε τη σχέση δανειστών και ξένων επιχειρηματικών συμφερόντων, αρκεί να αναφέρουμε ότι ο κύριος δανειστής της χώρας με βάση την πρόσφατη δανειακή σύμβαση όπου η κυβέρνηση απεμπόλησε «άνευ όρων και αμετάκλητα», όπως αναφέρει αυτολεξεί η ίδια η δανειακή σύμβαση, την ασυλία της χώρας λόγω εθνικής κυριαρχίας, είναι η Γερμανία.
Όμως δεν μας δανείζει το Γερμανικό κράτος, αλλά μια τράπεζα κρατικού ενδιαφέροντος και όχι μόνο, η kfw. Η τράπεζα αυτή είναι κι ένας από τους βασικούς μετόχους της Deutsche Telecom που είναι κύριος μέτοχος στον ΟΤΕ. Το πώς μπήκε η Deutsche Telecom στον ΟΤΕ αποτελεί σκάνδαλο πρώτου μεγέθους και συνδέεται με ανταποδοτικά οφέλη υπέρ των Γερμανών, προκειμένου, ανάμεσα στα άλλα, να αγοράσουν οι Γερμανικές τράπεζες ελληνικά ομόλογα.
Είναι τυχαίο το γεγονός ότι την τελευταία δεκαετία που οι Γερμανικές τράπεζες έγιναν ένας από τους δυο μεγαλύτερους δανειστές του ελληνικού κράτους, η Γερμανία εδραιώθηκε στην Ελλάδα ως η πρώτη οικονομική δύναμη κατέχοντας το μεγαλύτερο μερίδιο στο εξωτερικό εμπόριο της χώρας και έχοντας διεισδύσει όσο κανένας άλλος σε όλους τους ζωτικούς τομείς της οικονομίας μας; Όχι βέβαια.
Φυσικά για να γίνουν όλα αυτά απαιτούνται δυο βασικές προϋποθέσεις: Εξαγορασμένοι πολιτικοί και μια οικονομική ολιγαρχία που ζει όχι από τις επενδύσεις και την ανάπτυξη της παραγωγής, αλλά από τον παρασιτισμό της
χρηματιστικής κυβείας και τον μεταπρατισμό ξένων συμφερόντων. Από πού κι ως πού λοιπόν θα πρέπει ο ελληνικός λαός να δεχθεί την «συμβατική ισοτιμία» και το «δίκαιο» των απαιτήσεων δυνάμεων που εκβίασαν, εξαγόρασαν, λεηλάτησαν και
συνεχίζουν να λεηλατούν αυτόν τον τόπο; Τι σόι «κράτος δικαίου» συμβολίζει η δανειακή σύμβαση που επιβλήθηκε στην Ελλάδα μέσα από τον εκβιασμό των αγορών;
Μια δανειακή σύμβαση που δεν υπάρχει όμοιά της από την εποχή των διομολογήσεων που επέβαλλαν οι μεγάλες δυτικές δυνάμεις στο «μεγάλο ασθενή» της Ανατολής, στον Οθωμανό Σουλτάνο. Είναι «κράτος δικαίου» η υποθήκευση μιας ολόκληρης χώρας και του λαού της στους δανειστές; Πότε ξανάγινε στην ιστορία κάτι τέτοιο; Εκτός κι αν η αποικιοκρατία και η δουλοπαροικία του χρέους που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, αποτελούν κι αυτά συστατικά στοιχεία ενός
σύγχρονου «κράτους δικαίου».
Από τη στιγμή που οι δανειστές της χώρας επέβαλαν αυτό το καθεστώς, έχασαν κάθε δυνατότητα να επικαλεστούν το «δίκαιο» για τα αιτήματά τους, έχασαν κάθε έννομο και συμβατικό στοιχείο από τις απαιτήσεις προς τη χώρα και τον
λαό της.
Δεν μπορείς να υποδουλώνεις μια χώρα και έναν λαό, να τον αναγκάζεις να ζήσει μια κόλαση, μόνο και μόνο γιατί έχεις «έννομες απαιτήσεις». Ο κατακτητής είναι πάντα κατακτητής, είτε γίνεται με τα όπλα, είτε με οικονομικά μέσα. Κι αυτό δεν το λέμε εμείς, αλλά αποτελεί βασική αρχή του μεταπολεμικού διεθνούς δικαίου. Και απέναντι στον κατακτητή υπάρχει
μόνο μια απάντηση: ο πατριωτισμός των Ελλήνων, οι οποίοι σύμφωνα και με το σύνταγμα (120.4) «δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»
Κι όπως γνωρίζουν όλοι η βία δεν είναι μόνο στρατιωτική, είναι και πολιτική και οικονομική. Σήμερα ο πατριωτισμός των Ελλήνων δοκιμάζεται και επιβεβαιώνεται πρώτα και κύρια απέναντι στους νέους κατακτητές της χώρας, τους ντόπιους δωσίλογους κυβερνώντες και κάθε άλλον που σκαρφίζεται θεωρίες «δικαίου» για να ρίξει την ευθύνη στο θύμα ώστε να αθωωθεί ο θύτης".
Στην ομιλία ακούστηκαν πράγματα πρωτάκουστα για το μέσο ενεργό πολίτη όπως ενδεικτικά :
Οι μεγάλοι Έλληνες οικονομολόγοι Αγγ. Αγγελόπουλος, Καλιτσουνάκης, κλπ γνώριζαν από τότε τα πάντα και υποδείκνυαν ορθές πολιτικές για διαγραφή χρεών αλλά δεν εισακούστηκαν από τους πολιτικούς. Στην πτώχευση του 1932, όταν απαγχονίζονταν δημόσια απελπισμένοι οφειλέτες π.χ. στο άλσος Παγκρατίου, πρωταγωνιστούσε ο παππούς του σημερινού Λοβέρδος, δηλ. ο νεποτισμός δεν περιορίζεται στις τρεις οικογένειες.
Η μέση Ελληνική κατάθεση στην Ελβετία είναι 278700 έναντι 25000 των άλλων κοινών θνητών. Έτσι βγαίνουν τα 600 δις καταθέσεων. Όλοι οι Έλληνες πολιτικοί διευκόλυναν τους τοκογλύφους να εξασφαλίζουν τα πανωτόκια τους του Γέρου Παπανδρέου, Μητσοτάκη, μεγάλου Καραμανλή συμπεριλαμβανομένων και ο φάκελος της Κύπρου επίσης γι’ αυτό μεταξύ άλλων δεν ανοίγει.
Η λεγόμενη Τράπεζα Ελλάδος είναι ΙΔΙΩΤΙΚΗ και διά νόμου τηρείται άγνωστο το χαρτοφυλάκιό της (Ρότσιλντ κλπ). Το ΠΑΣΟΚ αντί να διαγράψει χρέη που είχαν νομίμως εξωφληθεί φόρτωσε τον κρατικό προϋπολογισμό με χρέη 370 προβληματικών επιχειρήσεων αντί να βρει τρόπους υγιούς παραγωγής. Περιορισθήκαμε σε Υπηρεσίες (3γενής τομέας). Η κερδοσκοπία οργιάζει μέσω της εισαγωγής ομολόγων στη δευτερογενή αγορά και μάλιστα από μη δυνάμενους να εντοπισθούν αγνώστους.
Ο Σημίτης εγκλημάτισε όταν μετέτρεψε το χρέος σε σκληρό νόμισμα. Όλοι ξέρουμε πως ανέβασε ο ΓΑΠ τα spreads με το Τ3 è Τ10 και τις επονείδιστες δηλώσεις. Υπολογίζεται όφελος κερδοσκόπων 17 δις €. Η δανειακή Σύμβαση δεν είναι δημοσιοποιημένη στο σύνολό της, ενώ το Μνημόνιο όπως το λέει και η λέξη αποτελεί απλό παράρτημά της. Ούτε η Βουλή την ξέρει !
Έτσι παρακάμφθηκαν δήθεν νόμιμα οι «Πατέρες». Τέτοια σύμβαση παρά την έρευνα δεν έχει ομοιότητα ούτε με τις αποικιοκρατικές μέχρι το 1600 (Λεβάντε, Ανατολικών Ινδιών κλπ). Πράγματι ενώ ο τοκογλύφος αδυνατεί να εισπράξει από το συντεταγμένο κράτος λόγω διεθνούς νομοθεσίας περί την Άσκηση Εθνικής Κυριαρχίας, στην περίπτωσή μας ο ΓΑΠ υπέγραψε απεμπόληση των τέτοιων δικαιωμάτων.
Φυσικά όλοι πλέον γνωρίζουμε ότι δεν ισχύει το Ελληνικό αλλά το Αγγλικό δίκαιο της αποικιοκρατικής παράδοσης, ότι είναι οι τίτλοι μεταβιβαστοί σε τρίτους π.χ. τους Τούρκους, ότι απαγορεύεται να ζητήσουμε από αλλού λεφτά, ότι είμαστε εκτεθειμένοι στα λεγόμενα επενδυτικά κεφάλαια-γύπες.
Τονίστηκε το επίσης πασίγνωστο ότι οι δόσεις αποτελούν λογιστικές εγγραφές για μας και πηγαίνουν κατ’ ευθείαν στις τσέπες των τοκογλύφων και όχι σε μισθούς και συντάξεις όπως εξαπατά η κυβερνητική προπαγάνδα. Ότι τα αναγγελθέντα 50 δις ξεπουλήματος κρατικής περιουσίας έχουν υπογραφεί και αποτελούν μικρό μέρος των 350 απαιτητών, χωρίς εντέλει να ξεφεύγουμε από το να χρωστάμε και μάλιστα με απίστευτα επιτόκια.
Ως λύση αναφέρθηκε η ανατροπή της διεφθαρμένης πολιτικής εξουσίας άρα και της απεχθούς και επαχθούς δανειακής σύμβασης βάσει της διεθνούς νομοθεσίας περί Εθνικής Κυριαρχίας, η καταγγελία του χρέους διότι συνίσταται σε πανωτόκια, πράγμα που έχει δικαίωμα να πράξει ο λαός μονομερώς αποδεικνύοντας ότι τα ζητούμενα δεν πήγαν προς όφελός του. Μεγάλη εντύπωση προξένησε το ότι πληρώνουμε ακόμη και δάνειο του 1929 ενώ καλύφθηκε μετά την πτώχευση του 1932. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι το 1939 όταν μετά την αποπληρωμή απέμεινε μόνο χρέος προς το Βέλγιο, ο τότε υπουργός Γιούπης κατέθεσε στο εις βάρος μας διεθνές δικαστήριο : «έπρεπε να επιλέξω να ξεπληρώσω και τους Βέλγους ή να μη πεθάνει της πείνας ο λαός μου και επέλεξα το δεύτερο.» Το δικαστήριο έκρινε ορθή την τοποθέτηση και μας αθώωσε ! Δημιουργήθηκε Δίκαιο από το οποίο επωφελήθηκαν πολλοί λαοί και τελευταία της Αργεντινής.
Tην εκδήλωση τίμησε με την παρουσία του και το μέλος της Σ.Ε. Κώστας
Ζουράρις που απύθυνε σύντομη προσλαλιά περί του ρόλου της Συμβουλευτικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου