30 Δεκ 2010

Ρεζιλίκια

Ο τίτλος της ανάρτησης είναι μια ιδέα που πήρα από τον χαρακτηρισμό που άκουσα από ένα φίλο που έτυχε να είναι χθες στην ορκωμοσία της περιφέρειας .
Ο χαρακτηρισμός ρεζιλίκια μπορεί να είναι και χαλαρός ίσως να ταίριαζε κάποιο πιο βαρύ επίθετο.
Ένας απλός παρατηρητής ίσως να έλεγε εδώ ο κόσμος καίγεται και το …….. χτενίζεται.
Η ανεργία στην περιφέρεια ξεπερνά το 20% κι αυτοί μαλώνουν για τον όρκο αν πρέπει να είναι πολιτικός ή θρησκευτικός.
Η κατρακύλα του εισοδήματος των πολιτών στην περιφέρεια είναι τραγική.
Οι έχοντες σχέση με την οικοδομή εδώ και χρόνια δεν δουλεύουν .
Τα χωριά στην περιφέρεια είναι άδεια αφού επάνδρωσαν μια τερατούπολη που λέγεται Κοζάνη .
Το οδικό δίκτυο στα κακά του χάλια, δρόμος Κοζάνη – Λάρισα λειτουργεί πάνω σε χάραξη προπολεμική με ελάχιστες βελτιώσεις .
Κλινικές νοσοκομείων σε πλήρη διάλυση με αποτέλεσμα να τρέχουμε σε νοσοκομεία της Βέροιας και Θεσσαλονίκης.
ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΜΑΛΩΝΟΥΝ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΑΝ Ο ΟΡΚΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ
ΡΕΖΙΛΙΚΙΑ!!!!!!

29 Δεκ 2010

'Ελα πάρε με


Έλα πάρε με ...

Έλα πάρε με
μες στο βυθό σου να βρεθώ
ν'αγαπηθώ να λυτρωθώ
Έλα πάρε με
στα γαλανά σου τα νερά
δώσε στα όνειρα φτερά.

Έλα πάρε με
σ' άλλα ταξίδια μακρινά
στου δειλινού τα μενεξιά
Έλα πάρε με
δώσε μου αίμα και μιλιά
σε χρυσαφένια ακρογιαλιά.

Έλα πάρε με
εκεί που το κορμί λυγάει
εκεί που το κορμί γελάει
Έλα πάρε με
και θεϊκός μου γίνε στίχος
που τον χορεύει ο ρυθμός
κι ο ψάλτης ήχος.

Στίχοι: Κουμπιός Μιχάλης
Μουσική: Νικολούδης Μιχάλης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Χαρούλης
Άλλες ερμηνείες: Σοφία Τσέρου

«Μην υποτιμάτε τους πληβείους» Το… μήνυμα των πολιτών – Μια… ετεροχρονισμένη εκλογική παρέμβαση (Μέρος 2ο)


(Συνέχεια…) Η δυσθυμία και η διαμαρτυρία τροφοδοτούνται από την παρακμή και τον εκφυλισμό της επίσημης πολιτικής, από την αδυναμία της να επιλύσει τα προβλήματα της κοινωνίας, από τη διαπλοκή της με τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, από την καθυπόταξή της στους κώδικες του τηλεοπτικού θεάματος. Ουδείς πιστεύει πλέον ότι το σημερινό πολιτικό κατεστημένο είναι σε θέση να διαχειριστεί αποτελεσματικά την οικονομική και κοινωνική κατάρρευση που είναι προ των πυλών.
«Όσοι, λοιπόν, ισχυρίζονται ότι ο ελληνικός λαός ενέκρινε τα μέτρα και την κατεδάφιση ιστορικών κοινωνικών κατακτήσεων, πρέπει επίσης να δεχθούν ότι ζούμε σε μια παρωδία «δημοκρατίας» όπου αυτό που περνά για πολιτική, όχι μόνο δεν έχει καμιά σχέση με την κλασική έννοια της Πολιτικής ως της συλλογικής αυτο-διεύθυνσης των πολιτών, αλλά ούτε καν πληροί τα κριτήρια μιας αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας» (που δεν έχει βέβαια σχέση με πραγματική δημοκρατία). Και αυτό, διότι η όλη διαδικασία για να περάσουν τα κτηνώδη μέτρα που θα γονατίσουν τα λαϊκά στρώματα για δεκαετίες, στηρίχθηκε σε μια σειρά από απάτες…».
Τάκης Φωτόπουλος, Ελευθεροτυπία, Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010
Οι ψηφοφόροι έδωσαν την απάντησή τους. Η μεγάλη αποχή - την οποία επέλεξε περίπου 1,5 εκατομμύριο ενεργών μέχρι πρόσφατα ψηφοφόρων - τα λευκά, τα άκυρα, η έκταση της επιτυχίας μεγάλου αριθμού ανεξάρτητων υποψηφίων σε όλη τη χώρα και η εκλογική άνοδος των διασπαρμένων αριστερών ψηφοδελτίων υποδηλώνουν ότι τα σημερινά κόμματα εξουσίας δυσκολεύονται πλέον να χειραγωγήσουν την κοινωνική αποδοκιμασία για τα αδιέξοδα στα οποία έχουν οδηγήσει τους πολίτες. Αυτή η εντυπωσιακά διευρυμένη εκλογική αποχή αποτέλεσε τη μαζικότερη και ισχυρότερη αντίδραση στη ρητορική των πολιτικών κομμάτων. Μία ξεκάθαρη έκφραση απογοήτευσης, θυμού και οργής. Έκφραση της αίσθησης που έχουν οι πολίτες ότι το πολιτικό σύστημα δεν δίνει εναλλακτικές λύσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι στο δεύτερο γύρο των εκλογών που στις περισσότερες κρινόμενες περιπτώσεις η επιλογή αφορούσε υποψήφιους του δικομματισμού, η αποχή αυξήθηκε μέχρι και στο 65%. Ειδικότερα, οι 26 υποψήφιοι Περιφερειάρχες τους οποίους υποστήριξαν τα δύο μεγάλα κόμματα, σε αρκετές περιπτώσεις και με τη σύμπραξη και του ΛΑ.Ο.Σ. (από 13 το καθένα), μετά βίας ξεπέρασαν αθροιστικά τα 3,5 εκατομμύρια ψήφων, δηλαδή περίπου το 50% των ενεργών ψηφοφόρων, αυτών που είχαν προσέλθει στις κάλπες πριν από μόλις ένα χρόνο, τον Οκτώβριο του 2009!!!
«Μέμφεται όσους δεν προσήλθαν στις κάλπες να ψηφίσουν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δικαίωμά του. Δικαίωμα όμως και των αποσχόντων να επιμένουν ότι η στάση τους αυτή στέλνει πολιτικό μήνυμα, που δεν είναι άλλο απ' αυτό της θέλησής τους για ριζική ανατροπή του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, που ούτε αντιπροσωπευτικό ούτε δημοκρατικό είναι. Και ας διαφωνεί ο Πρόεδρός μας...».
Γιώργος Σταματόπουλος, Ελευθεροτυπία, Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010
«Ο κατά το αστικό μας σύνταγμα ανώτατος πολιτειακός άρχοντας, ή ο κατά Ρουσό ανώτατος υπηρέτης του λαού, δήλωσε ότι «μέμφεται (δηλαδή, κατηγορεί, ψέγει, κακίζει) όσους εκφράζουν την οργή τους από τον καναπέ», δηλαδή όσους απέχουν από τις εκλογές -εκτός κι αν εννοούσε ότι μέμφεται όσους δεν βγαίνουν να διαμαρτυρηθούν στους δρόμους, οπότε και ταπεινά του ζητάμε συγνώμη. Με αυτόν όμως τον τρόπο, ναι μεν υπερασπίζεται τόσο τον τυπικά υποχρεωτικό χαρακτήρα της ψήφου όσο, και κυρίως, την αστική περί δημοκρατίας αντίληψη, με βάση την οποία «οι πολίτες βγαίνουν για μια στιγμή από την εξάρτηση για να υποδείξουν τον αφέντη τους και ξαναμπαίνουν μέσα», από την άλλη όμως «μέμφεται» τους μισούς και βάλε ψηφοφόρους που απείχαν, θέτοντας θέμα δικής του νομιμοποίησης.
Και θέτει θέμα νομιμοποίησής του, διότι εκ του ρόλου του πρέπει να σέβεται και να υπηρετεί, και όχι να «μέμφεται», το μεγάλο εκείνο τμήμα του λαού που αποφάσισε να απέχει για να καταδείξει με αυτόν τον τρόπο τη δυσφορία του απέναντι σε μια πολιτική ξεπουλήματος και οδυνηρών μέτρων, την οποία μάλιστα και ο ίδιος αδιαμαρτύρητα προσυπογράφει».
Γιώργος Ρούσης, Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010
Γιατί όμως άραγε προέβηκε σ’ αυτή τη δήλωση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Γιατί πολύ απλά, δύο είναι οι παράγοντες που, σε διεθνείς έρευνες και μελέτες, λογίζονται ως ερμηνευτικές παράμετροι για την κρίση νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος: Ο βαθμός της αποχής από τις εκλογές και η έκταση κατακερματισμού της ψήφου, ιδιαίτερα σε μια πολιτική κουλτούρα ιστορικά διπολική και σ' ένα πολιτικό σύστημα ανθεκτικά δικομματικό. Οι μέχρι τώρα έρευνες κοινής γνώμης έχουν αναδείξει και τα δύο περίτρανα. Σ’ αυτές λοιπόν τις εκλογές το πολιτικό σύστημα αποδοκιμάστηκε. Και έτσι δια της αποχής αναδείχτηκε ξεκάθαρα η κρίση νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος!
Μοναδική ελπίδα των παλαιών πολιτικών διαχειριστών είναι η αποδοκιμασία αυτή, πρώτον, να μην πάρει χαρακτηριστικά γενικευμένης κοινωνικής αντίδρασης και, δεύτερον, η αποστροφή αυτή να ενσωματωθεί γρήγορα σε δήθεν νέες διευρυμένες και ανανεωμένες μορφές πολιτικής έκφρασης και εκτόνωσης. Όμως και τα δύο ζητούμενα είναι αλληλένδετα και αλληλοτροφοδοτούμενα.
Αρκετοί πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι δύσκολα μπορούν να αποδοθούν ενιαία ποιοτικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά στους απέχοντες-διαμαρτυρόμενους. Ναι, η αποχή δεν είναι πάντοτε μία και ενιαία και ούτε έχει πάντα τα ίδια χαρακτηριστικά που κάποιοι της προσδίδουν. Γι’ αυτό ίσως και η εξουσία ευελπιστεί ότι το μεγαλύτερο μέρος των δυσαρεστημένων θα επανέλθει αργά ή γρήγορα στον ίσιο δρόμο τής πολιτικά ορθής επιλογής, δηλαδή σε κάποιο, παλαιό ή νέο, κομματικό μαντρί.
Τα στοιχεία όμως αρκετών ερευνών που είδαν το φως της δημοσιότητας μετά τις εκλογές φαίνεται ότι τους διαψεύδουν. Δείχνουν, με αποκαλυπτικό τρόπο, ότι 8 στους 10 πολίτες που απείχαν από τις δημοτικές εκλογές το έκαναν συνειδητά, ως πράξη διαμαρτυρίας, αποδοκιμάζοντας την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα συνολικά. Ως συνειδητή πολιτική στάση και όχι για λόγους απάθειας ή ανοχής. Το γεγονός λοιπόν, ότι το μισό εκλογικό σώμα δείχνει με την πολιτική συμπεριφορά του ότι δεν αντιπροσωπεύεται πια από το πολιτικό σύστημα, έτσι όπως αυτό λειτουργεί 35 χρόνια τώρα, προβληματίζει στα λόγια αλλά αγνοείται στην πράξη – για πόσο ακόμη; - από τις ηγεσίες των κομμάτων. Οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., παρ' ότι δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι αναγνωρίζουν το πρόβλημα (sic), δεν ανησυχούν ιδιαίτερα. Αμφότεροι πιστεύουν ότι πρόκειται για ψηφοφόρους που θα κερδίσουν ξανά στο άμεσο μέλλον, καθώς υποστηρίζουν ότι «δεν υπάρχει άλλη πρόταση εξουσίας»! Συνεργάτες μάλιστα του πρωθυπουργού δήλωναν ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα, καθώς αναδείχθηκε πάλι πρώτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ, για το οποίο εκτιμούν ότι ήταν προτιμότερη η αποχή από το να διοχετευόταν αλλού η ψήφος. «Είναι λογικό να υπάρχει μια αυξημένη αποχή, λόγω της δύσκολης συγκυρίας» λένε. Άλλωστε η αποχή ως διαμαρτυρία συνηθίζεται σε δημοτικές εκλογές και ευρωεκλογές. «Πιστεύουμε όμως ότι πρόκειται κυρίως για δικούς μας ψηφοφόρους, που θα ξαναγυρίσουν». Τόση σιγουριά! Τέτοιος κυνισμός!
Όποιος όμως πιστεύει με περισσή αλαζονεία ότι του ανήκει το εκλογικό σώμα κάνει πολύ μεγάλο λάθος. Ενίοτε και ανεπανόρθωτο.
Βέβαια, αν θεωρήσουμε ότι το εκβιαστικό προεκλογικό δίλημμα του πρωθυπουργού έπιασε τόπο, ίσως η προσδοκία αυτή είναι βάσιμη. Όμως εδώ υπάρχει ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Η επιδείνωση των οικονομικών μεγεθών, οι αστοχίες του προγράμματος λιτότητας, η αύξηση των ελλειμμάτων οδηγούν αναγκαστικά σε νέες περικοπές μισθών, αυξήσεις φόρων, απολύσεις και μαζική ανεργία. Οι τελευταίες εξελίξεις αποδεικνύουν αναμφισβήτητα ότι δεν αξιολογήθηκε από τα πολιτικά κόμματα – ή δεν αξιολογήθηκε σωστά και δεν αναλύθηκε διεξοδικά – η επιλογή των πολιτών να απέχουν από την εκλογική διαδικασία. Δεν εκλήφθηκε καν από το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού κόσμου ως συνειδητή πολιτική πράξη. Υποτιμήθηκε και υποτιμάται η πολιτική δύναμη και ενδεχομένως ο πρωταγωνιστικός ρόλος των πολιτών και κυρίως αυτών που απείχαν των εκλογών. Όμως, η αποστασιοποίηση των πολιτών από την εκλογική διαδικασία αυξάνεται διαρκώς. Η τάση αυτή έχει, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, το χαρακτήρα ακορντεόν. Ανοίγει στις ενδιάμεσες εκλογές (Ευρωεκλογές – Α’ και Β’ βαθμός Αυτοδιοίκησης) και κλείνει στις βουλευτικές. Με μια πολύ σημαντική διαφορά: η νέα «ισορροπία» και ιδιαίτερα του δικομματισμού αποκαθίσταται κάθε φορά σε χαμηλότερο σημείο. Το κλείσιμο γίνεται σε πιο χαμηλό ποσοστό. Όλο και περισσότεροι πολίτες, ειδικά από τη νέα γενιά, σταθερά γυρίζουν την πλάτη σε κόμματα κι εκλογές. Η συνεχής αυξητική τάση των λευκών και των άκυρων πάντως, έστω και σε επίπεδο τοπικών εκλογών, είναι πια προφανές ότι συνδέεται με τη συνολικότερη πολιτική συμπεριφορά, που έχει να κάνει με το σταδιακό άλλα σταθερό «γύρισμα της πλάτης» στο πολιτικό σύστημα.
Και πώς αλλιώς αν σκεφτούμε περαιτέρω, την προ πολλού δρομολογημένη «νόθευση» ακόμα και της Βουλής με πρόσωπα του lifestyle, όταν δηλαδή η ίδια η πολιτική μετατρέπεται σε showbiz. Όταν σύμφωνα με μια αντίληψη που επικρατεί ολοένα και περισσότερο στο χώρο της πολιτικής επικοινωνίας παγκοσμίως, άτομα που έγιναν γνωστά, κυρίως από τη συχνή παρουσία τους στην τηλεόραση (φωτομοντέλα, ηθοποιοί σαπουνόπερας, τραγουδιστές, πορνοστάρ, μάνατζερ, αθλητές, τηλεπαρουσιαστές, παρουσιαστές καιρού, γυμνάστριες, σεξολόγοι και, όπου να 'ναι, μαγείρισσες και μέντιουμ), άτομα γενικώς παντός καιρού χωρίς καμία προηγούμενη ενασχόληση με τα κοινά, πλαισιώνουν όλο και συχνότερα τις εκλογικές λίστες των κομμάτων. Αποκλειστικό διαβατήριο για την είσοδό τους στην πολιτική; Η αναγνωρισιμότητά τους στην ενιαία επετηρίδα δημοσιότητας. Γιατί στην κοινωνία των μέσων, σημαντικότερο ακόμα και από την πλέον υψηλή δεξιότητα είναι ο βαθμός αναγνωρισιμότητας. Παρόμοιες επιλογές όμως, εκτός των προβλημάτων που αναφύονται στην εσωτερική λειτουργία των κομμάτων, δημιουργούν προβλήματα και στη λειτουργία του ίδιου του πολιτικού συστήματος. Διότι κατ' αυτό τον τρόπο η απαξίωση της πολιτικής συντελείται πρώτα εκ των έσω, δηλαδή από τα ίδια τα επιτελεία των κομμάτων που προτείνουν τους εν λόγω υποψηφίους και κατόπιν από τους εκλογείς. Όσο λοιπόν οι πολιτικοί μας ταγοί θα καταφεύγουν σε παρόμοιες λύσεις αλίευσης ψήφων με υποψήφιους «κράχτες» (πρόσφατη ενδεικτική περίπτωση ο θρίαμβος του Ηλία Ψινάκη στο ψηφοδέλτιο του Ν. Κακλαμάνη) ομολογώντας έμμεσα την ιδεολογική τους ανεπάρκεια και την επιχειρηματολογική τους ένδεια, ας μην αναρωτιούνται την επομένη των εκλογών γιατί ολοένα και περισσότεροι πολίτες θα τους γυρνούν την πλάτη αυξάνοντας με γεωμετρική πρόοδο τα ποσοστά αποχής.
Γιατί η ανάγνωση των αποτελεσμάτων μπορεί ενίοτε να είναι και αμφίσημη, καθώς στην πολιτική - όπως και στη ζωή εξάλλου - σημασία δεν έχει μόνο πόσα κερδίζει κανείς αλλά και πόσα χάνει με τις εκάστοτε επιλογές του.
«…Όπως προκύπτει από τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου των περιφερειακών εκλογών, οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι που εκλέχθηκαν, με δεδομένο το ποσοστό της αποχής, των λευκών και των άκυρων, εκφράζουν την επιλογή μιας μικρής μειοψηφίας του εκλογικού σώματος. Έτσι, για παράδειγμα, κάποιος που πήρε το 51% των ψήφων στην Αττική, αν συνυπολογίσουμε αποχή, λευκά και άκυρα, που ήταν 75% (64% πανελλαδικά), πήρε στην πραγματικότητα 51% του 25% , δηλαδή κάτω από 13%! Και αν δίχως αμφιβολία με αυτό το ποσοστό και λίγο παραπάνω είναι αντίστοιχα νόμιμοι περιφερειάρχης ή δήμαρχος, άλλο τόσο έχουμε το δικαίωμα να τον αμφισβητούμε ως εκπρόσωπο της βούλησης της πλειοψηφίας του λαού της περιοχής του. …Καταλαβαίνουμε ότι αυτό το αποτέλεσμα είναι πολύπλευρα αμφισβητήσιμο• αν όχι στενά νομικά, σίγουρα λογικά, ηθικά και πολιτικά».
Γιώργος Ρούσης, Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010
Η αποχή ήταν μια έκδηλη και σαφέστατη – και με αυτόν τον τρόπο εκπεφρασμένη – πολιτική θέση. Μια καθολική σχεδόν διαμαρτυρία ακόμα και για συγκεκριμένες επιλογές καταλογιστέες σε υπαρκτά πρόσωπα, τα οποία στελεχώνουν λειτουργίες. Όποιες και αν είναι αυτές. Και δεν αποτελεί αδιαφορία ή ένδειξη μιας ευρύτερης και επικίνδυνης αποπολιτικοποίησης των… πολιτών. Τόσο η συγκεκριμένη αποχή όσο και η, από καιρό, διάχυτη απαξιωτική αίσθηση αποτελούν υγιέστατες αντιδράσεις για τον τρόπο άσκησης της διαχρονικής διακυβέρνησης της χώρας. Η αξιολόγηση ότι οι εκλογές όχι μόνο δεν δίνουν λύσεις, αλλά και ότι δεν εκφράζουν καν προοπτικές λύσεων οδήγησαν στη μεγάλη αποχή, το λευκό και το άκυρο. Πρόκειται συνεπώς για ενεργότατη πολιτική συμμετοχή αρνητικού περιεχομένου. Οι απέχοντες δεν απείχαν. Η αποχή ήταν συνειδητή αντίσταση.
Η αντιμετώπιση τέτοιων δικαιολογημένων φαινομένων απαιτεί να αναζητηθούν καινούριοι δρόμοι έκφρασης των απόψεων της πλειοψηφίας των πολιτών. Πριν αρχίσει να κατακτά η αίσθηση του αδιεξόδου, του «δεν αξίζει τον κόπο» και του «τίποτα δεν γίνεται», την πλειοψηφία των πολιτών, οφείλουμε όλοι οι πολίτες να αντιταχτούμε στον λανθάνοντα αυταρχισμό κύκλων της κυβέρνησης, αλλά και στο πολιτικό σύστημα γενικότερα και να το ανατρέψουμε στην πράξη. Οι «αυτοδιοικητικές εκλογές» ήταν μόνο μια αφορμή. Γιατί μέσω των εκλογών προέκυψε τουλάχιστον η καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής συνολικά, και όχι μόνο εκείνης που σχετίζεται με το μνημόνιο. Διαφορετικά η παραπάνω αντίληψη θα οδηγήσει απευθείας στο συνδυασμό τυφλής βίας και αδράνειας. Να αποτρέψουμε τη συνεχώς αυξανόμενη τάση αποδυνάμωσης της δημοκρατίας, με μέτρα εμπλουτισμού της.
«Ήταν μια νίκη κατά των φαινομένων. Δυστυχώς αυτή η χώρα από την εποχή της μεταπολίτευσης και μετά ζει μια παρατεταμένη περίοδο των χαρισματικών ηγετών. Μόνο χαρά, λοιπόν, μου προκαλεί να βλέπω τον Γιώργο Καμίνη ή το Γιάννη Μπουτάρη με τη συμπαθητική τους αμηχανία και τις αντιτηλεοπτικές τους φυσιογνωμίες και φωνές. Δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί, ούτε επαγγελματίες ιδεολόγοι. Είναι κανονικοί άνθρωποι που τους ψηφίσαμε γιατί διαφέρουν από τα ζόμπι που κυβερνούν».
Φοίβος Δεληβοριάς, Επτά, Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010
Ίσως ήταν η πρώτη φορά στην εκλογική ιστορία της χώρας, μετά το 1974, όπου μια κατά τα άλλα εκλογή «δεύτερης τάξης» παραλίγο να αναδείξει μια ανυπολόγιστων διαστάσεων και απρόβλεπτων προεκτάσεων κρίση του συνολικού πολιτικού συστήματος και του σκληρότερου πυρήνα του, της ίδιας της εξουσίας.
Για πολλούς λοιπόν λόγους οι εκλογές αυτές θα μείνουν στη θύμησή μας. Δύο σχετικά λιγότερο προβεβλημένοι λόγοι είναι πως στην πλάτη των μεταναστών παίχτηκαν άγρια παιχνίδια και πως για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, η Χρυσή Αυγή θα εκπροσωπείται στο δημοτικό συμβούλιο της πρωτεύουσας της χώρας... Ο σημαντικότερος όμως κατά την άποψή μας είναι ένας: Η μεγάλη αποχή, η οποία μαζί με το λευκό και το άκυρο εκτινάχθηκε σε δυσθεώρητα, για τα ελληνικά δεδομένα, ύψη. Αυτή η αποχή που ερμηνεύεται ως σημαντικότατη αύξηση της (μη) ψήφου διαμαρτυρίας για την κυβερνητική πολιτική, αλλά και ως απόρριψη του πολιτικού προσωπικού και του πολιτικού συστήματος. Το πολιτικό μήνυμα των εκλογών – αν υπάρχει ένα μόνο - ήταν η αποχή, τα λευκά και άκυρα ως απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος. Ή αν προτιμάτε όπως το κατέγραψε σε πρωτοσέλιδό της στις 16.11.2010 η «Καθημερινή»: «Εντολή ανανέωσης της πολιτικής». Ένα ξεκάθαρο μήνυμα για αλλαγή πολιτικής Ήταν το πιο ηχηρό μήνυμα αυτών των εκλογών.
Ο Αμερικανός ηγέτης του κινήματος των μαύρων Μάλκολμ Χ είχε πει ότι «συνήθως, όταν οι άνθρωποι είναι στενοχωρημένοι δεν κάνουν τίποτα, όταν όμως είναι οργισμένοι επιφέρουν την αλλαγή».
Και φυσικά, σίγουρα θα βρεθούν κάποιοι θα μας πουν ότι η αποχή δεν παράγει πολιτικά αποτελέσματα, ότι κάποιοι τη χρησιμοποίησαν και θα τη χρησιμοποιήσουν για να στηρίξουν τα δικά τους προειλημμένα συμπεράσματα, ότι δεν πρόκειται τόσο για επιθετική αποστασιοποίηση του εκλογικού σώματος ένεκα κυρίως του Μνημονίου. Άλλοι θα μιλήσουν για συναισθηματικό προσανατολισμό της αποχής ή για παράλυση των ανακλαστικών ή για ριζική αδιαφορία για το συλλογικό συμφέρον ή, ακόμα και για «απελπισμένη παραίτηση απ' την ελπίδα συμμετοχής στη διαλεκτική των εξελίξεων». Ίσως είναι κι έτσι. Εξάλλου, αυτοί ξέρουν πάντα καλύτερα…
Το σίγουρο και το προφανές είναι ότι το ακροατήριο μειώνεται. Τα κόμματα πανηγυρίζουν, αλλά η πλατεία αδειάζει. Αργά, αλλά σταθερά. Σε κάθε αναμέτρηση, ο δικομματισμός βρίσκεται ένα σκαλί πιο κάτω. Έχει τις δυνάμεις να κάνει θεαματική επανάκαμψη; Μπορεί το ακροατήριο να επιστρέψει στην πλατεία; Ποιος έχει τη δυνατότητα να το κερδίσει; Η εξέλιξη της κρίσης θα δώσει τις απαντήσεις.
«…Και όχι τίποτα άλλο, έχετε μετά τα μούτρα και βγαίνετε στα πάνελ να δηλώσετε – με περίσκεψιν, αλλά χωρίς αιδώ – «πρέπει να σκύψουμε πάνω στο μήνυμα της αποχής!»…
…Όταν ένας λαός βουλιάζει, δεν ψηφίζει αυτούς που έκαναν το πλοίο σαπιοκάραβο! Δεν ψηφίζει καν! Όταν ένας λαός βουλιάζει, το μόνο που κάνει είναι να βρει άκρη πώς στην ευχή θα δέσει τα κορδόνια του σωσιβίου του!
Και αυτά, κυρίες και κύριοι του Κοινοβουλίου, είναι τα απλά, τα σταράτα λόγια της πλώρης του 2010!».
Λόγια της πλώρης, της Έλενας Ακρίτα, Τα Νέα, 27–11-2010
Και μετά ήρθαν οι γιορτές… Γι’ αυτό ευχόμαστε σε όλους Καλή Χρονιά, δημιουργία, προκοπή και κυρίως… αγωνιστική διάθεση!

Δεκέμβρης 2010
Τσιουκαρδάνης Νικόλαος
πολίτης

This is SPARTACUS

ΜΑΜΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΡΝΟΥΜΕ !!!!

Aκούς κ.Σβώλη ? Οι Εργατοκηφήνες είναι εδώ …
Καφετζής Μίκας

2 γάιδαροι μαλώνανε …

Μεγάλος καβγάς στην Περιφερεια,αμέσως μετά την ορκωμοσια του Γιώργου Δακη!

Αιτια,το ότι δεν δόθηκε ο λόγος στον Γιάννη Παπαιορδανιδη…

27 Δεκ 2010

«Μην υποτιμάτε τους πληβείους»

Το… μήνυμα των πολιτών – Μια… ετεροχρονισμένη εκλογική παρέμβαση (Μέρος 1ο)
Χρόνια Πολλά!!!
Με αφορμή την ορκωμοσία των νέων αιρετών της αυτοδιοίκησης που αναλαμβάνουν σε λίγες μέρες σε Περιφέρειες και Δήμους της χώρας, με αφορμή τις αντιδράσεις πολιτών σε ποικίλες εκδηλώσεις το τελευταίο διάστημα, με αφορμή την… υπόσχεση που δώσαμε, επανερχόμαστε με μια… ετεροχρονισμένη μεν αλλά ενδιαφέρουσα πιστεύουμε «εκλογική» παρέμβαση. Για να μην ξεχνιόμαστε…
Στο συναρπαστικό βιβλίο του Ζοζέ Σαραμάγκου «Περί Φωτίσεως» - είχαμε αναφερθεί παλιότερα αναλυτικά – οι πολίτες μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας ψηφίζουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία λευκό! Το λευκό αναδεικνύεται πρώτη δύναμη με ποσοστό 70% την πρώτη Κυριακή και εξαιτίας αυτού του λόγου, αυτής της «επικίνδυνης παρέκκλισης», οι εκλογές επαναλαμβάνονται την επόμενη Κυριακή, όπου οι πάντες προσπαθούν να επαναφέρουν το εκλογικό σώμα στο δρόμο της «πολιτικής αρετής». Αυτή τη φορά όμως, το λευκό εξακοντίζεται και φτάνει το εκπληκτικό ποσοστό του 80%! (Φαίνεται ότι σ’ αυτήν τη χώρα που δεν κατονομάζεται, τα λευκά ψηφοδέλτια έχουν κάποια θεσμική αξία σε αντίθεση με τη χώρα μας και τη… δημοκρατία μας).
Στο συναρπαστικό αποτέλεσμα των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών στην γνωστή χώρα «Ελλάδα», οι πολίτες δεν επέλεξαν στη συντριπτική τους πλειοψηφία το λευκό, αλλά την αποχή! Αν μάλιστα σ’ αυτήν προστεθούν τα λευκά και τα άκυρα, πάνω από το 50% των πολιτών – 60% και πλέον τη δεύτερη Κυριακή - αρνήθηκε να «πάρει μέρος» στις εκλογές. Δυστυχώς, στη χώρα μας, η αποχή, τα λευκά και τα άκυρα απ’ ότι φαίνεται δεν έχουν την παραμικρή θεσμική αξία. Η ζωή απλά συνεχίζεται, με μια υποσημείωση, με έναν αστερίσκο ότι «το μήνυμα των απογοητευμένων πολιτών ελήφθη». Αλλά όμως «δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα σχεδόν γι’ αυτό, παρά μόνο να συνεχίσουμε τις ίδιες πολιτικές που γεννούν την αποχή, το λευκό και το άκυρο». Κάπως έτσι το 20 ή 30 ή 40% μετατράπηκε σε απόλυτη πλειοψηφία, εξασφαλίζοντας την εντολή σε κάποιες μειοψηφίες, ενίοτε οικτρές, να ασκήσουν ως πλειοψηφίες τη μικρή τους «εξουσία».
Αρχικά υποστήκαμε, όπως πάντοτε, ένα διάστημα (πολύ σύντομο, είναι αλήθεια, λόγω της ρευστής πολιτικά και οικονομικά συγκυρίας) αφόρητης φλυαρίας: με ερμηνείες, τηλεοπτικούς διαξιφισμούς, θριαμβολογίες σχεδόν όλων των κομμάτων για τα εκλογικά αποτελέσματα και μηνύματα που ελήφθησαν ή δεν εστάλησαν ποτέ. Ερμηνεύοντας τα αποτελέσματα, όπως συνήθως, με τη λογική του μισογεμάτου ποτηριού. Ανταλλάσσοντας πυρά για το ποιος πήρε το μήνυμα και τι το έκανε. Και για ακόμη μια φορά απέφυγαν την αυτοκριτική τους. «Τον τρελό τον φτύνανε και έλεγε πως έβρεχε», λέει ένα… γνωμικό.
«Το γεγονός πως περίπου το μισό εκλογικό σώμα αγνόησε τις εκλογές δεν δημιούργησε καμιά σκέψη στους πανηγυρίζοντες. Η απώλεια περίπου ενάμιση εκατομμυρίου ψηφοφόρων από τον δικομματισμό δεν δημιούργησε κανέναν ίλιγγο. Η εικονική πραγματικότητα των ποσοστών ήταν αρκετή, άσχετα αν στην αλήθεια τους ήταν ακριβώς τα μισά, σε σύγκριση με τις περσινές βουλευτικές εκλογές…».
Περικλής Κοροβέσης, Ελευθεροτυπία, Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010
Δυστυχώς, και στην Ελλάδα, πολλοί μπερδεύουν – σκόπιμα; - την πολιτική με τις εντυπώσεις. Αλλά το χειρότερο είναι ότι υπάρχουν αρκετοί πολιτικοί – για να μην πούμε πολλοί – που νομίζουν ότι αυτό ακριβώς είναι η πολιτική, να κερδίζεις τις εντυπώσεις. Το βιώσαμε άλλωστε σχετικά πρόσφατα και αυτό. Για τις εντυπώσεις, λοιπόν, ξαναστήθηκε μια ολόκληρη επιχείρηση ερμηνειών, αναλύσεων και αντεγκλήσεων μεταξύ των κομμάτων. Ύστερα, καθώς η εικόνα καταστάλαξε, αναδύθηκε και πάλι η ίδια Ελλάδα: έντρομη, αναζητώντας την ελπίδα, αναζητώντας μια ταυτότητα. Το σπουδαίο, σε αυτή την αναζήτηση, είναι να αποφύγει τους παραμορφωτικούς φακούς, που την οδήγησαν στη σημερινή απαξία. Τότε θα κερδίσει όχι απλώς ένα καλύτερο μέλλον, αλλά και κάτι ίσως δυσκολότερο: τον αυτοσεβασμό της.
Η σκληρή προεκλογική αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, κυρίως, χρωμάτισε την περίοδο των εκλογών. Ευλόγως. Διότι ο αρχηγός της Ν.Δ. έθεσε εξ αρχής ως στόχο του να αποδοκιμαστεί η κυβερνητική πολιτική και ο πρωθυπουργός απάντησε θέτοντας το γνωστό δίλημμα.
«Η κυβέρνηση θεωρεί ότι σήκωσε το γάντι από την αντιπολίτευση όταν μίλησε για «κινδύνους αστάθειας» εάν υπάρξει στις σημερινές εκλογές μήνυμα κριτικής στο μνημόνιο και στην πολιτική της.
Φοβάμαι, ότι με τέτοιες αντιλήψεις το μακρόχρονο κόστος για τη δημοκρατία θα είναι πολύ μεγαλύτερο από τον όποιο περιορισμό κόστους που θα έχει η κυβέρνηση, αν θα έχει.
Πρώτον, λέγοντας η κυβέρνηση ότι η ελεύθερη έκφραση της λαϊκής βούλησης δημιουργεί πρόβλημα σταθερότητας στη χώρα, άθελά της (έτσι θέλω να ελπίζω) υπονομεύει τον πυρήνα της ίδιας της σημερινής δημοκρατίας. Και αυτό, διότι υποστηρίζει η κυβέρνηση ότι η έκφραση της θέλησης του λαού μπορεί να είναι, ως τέτοια, επικίνδυνη για τη χώρα. Με άλλα λόγια, ότι αν θέλουν οι πολίτες τη σταθερή ησυχία τους, πρέπει να παραιτηθούν από την ελεύθερη άσκηση των δημοκρατικών τους δικαιωμάτων και φοβισμένοι να τα ασκήσουν με κριτήρια πέραν της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
…Τέταρτον, η κυβέρνηση επισείει τον μπαμπούλα τον εκλογών. Πρόκειται για την πλήρη μετατροπή της «γιορτής της δημοκρατίας» σε εφιάλτη. Το ερώτημα είναι για ποιον…».
Του Νίκου Κοτζιά, Συγγραφέα, καθηγητή του Πανεπιστημίου Πειραιώς, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010
Τα εκβιαστικά διλήμματα των ηγετών προς τους κομματικούς υπηκόους συνήθως πιάνουν, γιατί οι τελευταίοι έχουν πολλά να χάσουν. Ο ελληνικός λαός, όμως, όταν φτάνει σε απόγνωση και αισθάνεται ότι δεν έχει να χάσει τίποτα, γυρίζει την πλάτη. Και αυτό ακριβώς απέδειξε με τη στάση του. Όμως, τόσο η άκρατη πολιτικοποίηση των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών όσο και η προβολή της «απειλής» για πρόωρη προσφυγή σε βουλευτικές εκλογές, αν προκύψει «αδιέξοδο», είχαν διπλό αντίκτυπο. Στην εσωτερική πολιτική σκηνή, όπου ανέβηκε το θερμόμετρο της κομματικής αντιπαράθεσης, και στις διεθνείς αγορές, όπου ανέβηκαν τα επιτόκια δανεισμού, τα περίφημα πια spreads. Βέβαια, οι εκλογές δεν είναι απειλή για τους πολίτες. Απειλή ήταν μόνο για το ΠΑΣΟΚ, που ρισκάρισε να χάσει την εξουσία που κατέχει. Όπως έχει πει παλιότερα και ο υπουργός Δικαιοσύνης, η κυβέρνηση δεν είχε τη νομιμοποίηση για την πολιτική που εφάρμοσε. Με άλλο πρόγραμμα της έδωσε εντολή το εκλογικό σώμα πριν από ένα και πλέον χρόνο.
Στο κυβερνητικό στρατόπεδο, τα καταγραφέντα εκλογικά κέρδη από τις περιφέρειες έδωσαν τη δυνατότητα στη ζαλισμένη ηγεσία της να φαντασιώνεται κάτι που μοιάζει με επιτυχή διαχείριση διάσωσής της εν μέσω θυέλλης. Με την ανέλπιστα «θετική» για το ΠΑΣΟΚ έκβαση κυρίως του δεύτερου γύρου των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών - που ήρθε μεν πρώτο, αλλά έχασε πάνω από ένα εκατομμύριο ψήφους σε σχέση με τις εθνικές εκλογές του 2009 - η κυβέρνηση θεωρεί ή καλύτερα θεωρούσε ότι «έλυσε» το πρόβλημα της αμφισβητούμενης, πολύ έντονα μέχρι πρόσφατα, πολιτικής νομιμοποίησής της, να πάρει όσα νέα μέτρα θεωρεί αναγκαία για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. «Επιβεβαιώθηκε η πολιτική μας, συνεχίζουμε», δήλωσε απερίφραστα ο Πρωθυπουργός! Ενώ στο στρατόπεδο τού αντιπάλου η ηγεσία φαντασιώνεται – ακόμα; - κάποια «επαναφορά», βασισμένη στα δικά της μικρά κέρδη και στη σταθεροποίηση του αρχηγού στο κόμμα. Πόσο μάλλον που η αντιμνημονιακή επιλογή της Ν.Δ., που πόνταρε ενάντια στην αντιδημοφιλή κυβερνητική πολιτική, αποδοκιμάστηκε σε μεγάλο βαθμό από το εκλογικό σώμα διότι διατήρησε μεν το ποσοστό της, αλλά έχασε περισσότερες από 500.000 ψήφους. Απλώς η Ν.Δ. δεν πέφτει τόσο γρήγορα όσο το ΠΑΣΟΚ, το οποίο κινδυνεύει να τη δει κάποια στιγμή από πάνω του. Το βέβαιο είναι όμως, ότι η χώρα διαθέτει πλέον το κουρασμένο πολιτικό σύστημα μιας εξουσίας χωρίς δύναμη…
Απίστευτα λοιπόν λίγες οι ψήφοι που συγκέντρωσαν στις εκλογές οι δύο «μεγάλοι», με μετεκλογικά δεδομένα μια πρωτοφανή αποχή και τον εντυπωσιακά αυξημένο αριθμό λευκών και άκυρων ψηφοδελτίων. Εντυπωσιακή και η έκταση της επιτυχίας μεγάλου αριθμού ανεξάρτητων υποψηφίων σε όλη τη χώρα. Το ποσοστό της αποχής ήταν το υψηλότερο στην εκλογική ιστορία της χώρας - ξεπερνώντας κατά… πολύ το ποσοστό της αποχής στις περσινές ευρωεκλογές που είχε θεωρηθεί, τότε, εξαιρετικά μεγάλο - αφού πάνω από το 50% του εκλογικού σώματος προτίμησε να απέχει (πλησίασε το 60% στην Αττική). Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι η χώρα «εκσυγχρονίζεται», αφού το ποσοστό που ψήφισε είναι αντίστοιχο εκείνου που καταγράφεται στη Γαλλία και την Ιταλία, χώρες με περίπου κοινά με τη χώρα μας πολιτικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά. Την «πρωτοπορία» βέβαια στην αποχή, όπως γνωρίζουμε, κατέχουν οι ΗΠΑ, αφού εκεί ψηφίζει κατά κανόνα μόλις το 35% του εκλογικού σώματος. Την ερμηνεία του «εκσυγχρονισμού» φαίνεται να υιοθετεί μέρος της κυβέρνησης, το οποίο ενδιαφέρεται για τη νίκη με όποιο τρόπο. Και, φυσικά, παρά τα παραπάνω, και οι δύο «κέρδισαν» και οι δύο «νίκησαν», όπως ισχυρίζονται σχεδόν πάντα με εξαιρετική επιμονή και περισσή υποκρισία. Η εξέλιξη αυτή λοιπόν, «φαίνεται» να απομακρύνει μάλλον και τα όποια σενάρια για «ανασύνθεση» του πολιτικού σκηνικού κυκλοφορούν. Γκρίζος, βαρύς λοιπόν ο ουρανός του δικομματισμού. Αν και οι σημερινές «προβλέψεις» για κατάρρευση του δικομματικού συστήματος εξουσίας, όσο δεν διαφαίνεται καμιά εναλλακτική λύση, είναι τουλάχιστον πολύ πρόωρες. Η υποχώρηση ή το ξεθώριασμα ενός από τους ισχυρότερους συνεκτικούς δεσμούς μεταξύ πολιτικών και εκλογικού σώματος που ήταν οι πελατειακές σχέσεις, άμεσες και έμμεσες, είναι ένας εξαιρετικά σημαντικός λόγος αλλά όχι αρκετός από μόνος του για να πλήξει καίρια τον πυρήνα του. Παρά λοιπόν την αυξανόμενη αποχή, ο δικομματισμός καλά κρατεί και η κρίση δεν μπορεί να οδηγήσει στην ανατροπή του αν δεν υπάρξουν εναλλακτικές προτάσεις, όπως υποστηρίζουν αρκετοί αναλυτές. Υπάρχουν όμως κι αυτοί που βλέπουν ποιοτικές αλλαγές στην αποχή και υποστηρίζουν ότι: «Αυτή τη φορά η αποχή ήταν ενεργητική. Υπάρχει μία στάση αναμονής και πιστεύω ότι ένα τμήμα της αποχής θα ριζοσπαστικοποιηθεί».
«Κάτι αλλάζει στα σίγουρα. Εξαιρετικά ανήσυχες, όχι άδικα, οι ηγεσίες των δύο «μεγάλων» παρακάμπτουν βιαστικά την πραγματικότητα και προτιμούν να παραμείνουν στους γνωστούς ρόλους τους, κινούμενες σε ένα δικό τους μετεκλογικό πεδίο, όπου «νικητές» και «ηττημένοι» συμπλέκονται – άκεφα είναι η αλήθεια - χωρίς να συγκινούν παρά ελάχιστα ακροατήρια «ενδιαφερομένων». Ουσιαστικά, οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας κοιτάζουν η μία την άλλη, ανταλλάσσοντας «άγριες» ματιές και ρητορικές επιθέσεις παλαιοκομματικού τύπου, που μόνο πλήξη προκαλούν πλέον στο ευρύ κοινό και απελπίζουν ακόμη και την πιο ανάλαφρη «ενημέρωση» ορισμένων ΜΜΕ. Ο καιρός τους τελειώνει…»
«Ο Κόσμος του Επενδυτή», 20-21/11/2010
Προσπάθησαν πολύ – και πολλοί - είναι αλήθεια, να πείσουν τους πολίτες να συμμετέχουν στις «αυτοδιοικητικές εκλογές». Να δείξουν εμπράκτως την εμπιστοσύνη τους στους «νέους θεσμούς Αυτοδιοίκησης» που καθιερώνει το σχέδιο «Καλλικράτης». Να πείσουν τους πολίτες για τα «ορθά» κριτήρια της ψήφου, ότι αυτές οι «αυτοδιοικητικές εκλογές», οι δέκατες αν δεν κάνουμε λάθος από τη μεταπολίτευση, είναι οι πιο κρίσιμες από κάθε άλλη φορά και το αποτέλεσμά τους θα επηρεάσει άμεσα την πορεία της χώρας. Ότι η διαφαινόμενη αποχή θα οδηγήσει σε στρεβλώσεις και θα περιορίσει τη βάση νομιμοποίησης όσων θα εκλεγούν. Ότι, ότι, ότι… Ναι, πράγματι προσπάθησαν. Και απέτυχαν! Όσο κι αν προσπάθησαν να πείσουν, απέτυχαν στον κύριο(;) στόχο τους που δεν ήταν άλλος παρά η λαϊκή συμμετοχή για να εδραιωθεί από τη μια ο… «Καλλικράτης» και από την άλλη να μην αμφισβητηθεί το ισχύον πολιτικό σύστημα. Γιατί οι πολίτες ψήφισαν – που δεν ψήφισαν στο μεγαλύτερο ποσοστό – πολιτικά. Και όχι αυτοδιοικητικά. Και δεν έδωσαν ουσιαστικά ψήφο εμπιστοσύνης ούτε στον «Καλλικράτη» αλλά κυρίως ούτε στο πολιτικό σύστημα. Αλλά σε ποιον… «Καλλικράτη»;
«Το διακύβευμα αυτή τη φορά είναι ριζικά διαφορετικό από εκείνο που είχαν οι τοπικές εκλογές εδώ και αρκετά χρόνια. Δεν θα ψηφίσουμε για νομάρχες αλλά για περιφερειάρχες και η διαφορά δεν αφορά τον τίτλο.
Δημιουργούνται μεγάλες περιφέρειες και οι εκλεγμένοι, λόγω αυξημένων αρμοδιοτήτων και εξουσιών, έχουν χαρακτηριστεί περίπου σαν μικροί πρωθυπουργοί. Και οι δήμοι δεν θα είναι ανεπηρέαστοι από τον «Καλλικράτη». Σε πολύ μεγάλο βαθμό έχουν γίνει συνενώσεις όμορων δήμων και ο συνολικός αριθμός τους μειώνεται κατά περίπου δύο τρίτα. Όλες αυτές οι θεμελιακές αλλαγές και ιδιαίτερα η σημασία τους είναι περίπου άγνωστες στη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών. Μπορεί πολλοί να γνωρίζουν πως θα ψηφίσουν δήμαρχο που θα εκπροσωπεί πλέον τρεις ή τέσσερις πρώην δήμους, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν τι επιπτώσεις -θετικές ή αρνητικές- θα έχει αυτό στη ζωή τους.
Ίσως είναι από τις λίγες φορές που για το έλλειμμα αυτό πληροφόρησης των πολιτών η ευθύνη δεν βαραίνει τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία συνήθως εκτρέπουν την ατζέντα προς την παραπολιτική ή τον εντυπωσιασμό. Βαραίνει τους ίδιους τους δημιουργούς του σχεδίου «Καλλικράτης». Οι ίδιοι -η κυβέρνηση δηλαδή- φρόντισαν να δώσουν στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές χαρακτήρα εθνικών εκλογών. Απέφυγαν να μιλήσουν για τον «Καλλικράτη» και προτίμησαν να μιλήσουν για διλήμματα που αφορούν την ίδια την επιβίωση της κυβέρνησης.
Ο «Καλλικράτης» υπονομεύτηκε από τους ίδιους τους εμπνευστές του».
Του Γιάννη Παντελάκη, Ελευθεροτυπία, Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010
Όλα αυτά θα έπρεπε να συζητηθούν κυρίως στην προεκλογική εκστρατεία, έτσι ώστε και διάφορα πράγματα να διευκρινιστούν, αλλά και οι πολίτες να είναι ενημερωμένοι για όσα πρέπει να επιτευχθούν, για όσα μέλλει γενέσθαι. Δυστυχώς, με ευθύνη κυρίως των πολιτικών αλλά και των ΜΜΕ, η συζήτηση έμεινε στο Μνημόνιο. Οι επιπτώσεις λοιπόν, αυτής της μη ψήφου εμπιστοσύνης των πολιτών φαίνονται ήδη έμπρακτα και θα φανούν πιο έντονα το αμέσως επόμενο διάστημα. Μέσα στην χειρότερη κρίση που πέρασε η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, κρίση που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά αγγίζει όλα τα επίπεδα της κοινωνίας με τελικό αποδέκτη τον καθημερινό άνθρωπο αυτής της χώρας, που αισθάνεται ανήμπορος, παραπεταμένος και ανίκανος να καταλάβει τη σχέση κρίσης και πολιτικής και να δράσει. Πώς να μην απέχει μετά; Πώς περίμεναν κάποιοι να μην αδιαφορήσει για τις εκλογές; Και ιδίως οι νέοι που δεν βλέπουν άλλο μέλλον, εκτός από την ανεργία τους; Και έτσι, από την άποψη αυτή, οι εκλογές του Νοεμβρίου αποδείχθηκαν πολύ περισσότερο πολιτικές, με πολλαπλές σημασίες και αποχρώσεις, παρά αυτοδιοικητικές. Αν εκτιμηθούν σωστά όλες οι πλευρές τους, έκδηλες και αδιόρατες, μπορεί να διαφανεί ότι μέσα από αυτές εκφράστηκε έντονα ένα στρατηγικότερο αίτημα αμφισβήτησης της ηθικής, αλλά και της τεχνικής ικανότητας και ίσως και της μορφωτικής επάρκειας της ελληνικής εξουσίας.
«Είχα έτοιμο - γραμμένο – ένα μακρυνάρι όπου διατύπωνα σκεπτικισμό σχετικά με το νόημα που έχει να πάω να ψηφίσω. Αλλά πάνω που ήμουν έτοιμος να το στείλω για δημοσίευση, έρχεται ο πρωθυπουργός και μου λέει, όχι, τι πας να κάνεις, και βέβαια πρέπει να πας να ψηφίσεις!
Γιατί, ενώ μέχρι τώρα σου έλεγα ότι οι εκλογές είναι αυτοδιοικητικές, τελικά δεν ήταν’ οι εκλογές είναι «ΝΑΙ» ή «ΟΧΙ» στο μνημόνιο! Είσαι με το μνημόνιο; Γουστάρεις να σου πίνουν το αίμα με το καλαμάκι για χρέη που υπέγραψαν και εξανέμισαν άλλοι;
Ενώ μέχρι τώρα σου έλεγα ότι οι εκλογές είναι δημοψήφισμα για τον Καλλικράτη και σε στρίμωχνα – γιατί εσύ πιστεύεις μεν στην ιδέα του Καλλικράτη, όχι όμως και στους πραιτοριανούς που έχουν αναλάβει να τον διεκπεραιώσουν -, τώρα σου λέω πως όλ’ αυτά ήταν μπλόφα. Ο Καλλικράτης δεν είναι, όπως εσύ νόμιζες, η δυνατότητα της τοπικής αυτοδιοίκησης να σχεδιάσει το μέλλον της σε ευρύτερη και πιο αποδοτική κλίμακα, να δώσει λύσεις που ασφυκτιούσαν στα στενά όρια των παλιών δήμων. Τώρα σου αποκαλύπτω ότι όλ’ αυτά ήταν παραμύθια, ότι ο Καλλικράτης είναι απλώς και μόνον η αποκέντρωση του μνημονίου. Η ονομασία που έπρεπε να του είχαμε δώσει δεν είναι «Καλλικράτης», αλλά «Προκρούστης» - τον ονομάσαμε έτσι για λόγους ευφημισμού…».
Χριστόφορος Κάσδαγλης, «Ε», Κυρ. Ελευθεροτυπία, 7-11-2010
Είναι λοιπόν γεγονός πια ότι οι «αυτοδιοικητικές εκλογές» του Νοεμβρίου κατέγραψαν ένα εξαιρετικά ισχυρό ρεύμα αμφισβήτησης (ή ίσως και απόρριψης) της πολιτικής, μια ισχυρή τάση αντιπολιτικής διαμαρτυρίας. Ακόμη και όταν δεν το ομολογούν δημόσια, οι ηγέτες των κομμάτων εξουσίας συμφωνούν κατά βάση πως οι πρόσφατες εκλογές κατέγραψαν τη βαθιά κρίση νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος στο σύνολό του. Αρκεί να σημειώσουμε τα αρνητικά ρεκόρ στις επιδόσεις της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης και την αύξηση της δυσπιστίας απέναντι στους θεσμούς και τις πολιτικές ηγεσίες.
Η πολιτική κρίση επομένως δεν είναι των κομμάτων, όπως θέλουν να την εμφανίζουν τα μεγάλα ΜΜΕ, αλλά του ίδιου του πολιτικού συστήματος που έχει αρχίσει να αποσυντίθεται. Τα κόμματα είναι οι εκφραστές αυτής της κρίσης. Τα κόμματα είναι εκλογικοί μηχανισμοί για την κατάκτηση όλης της εξουσίας ή μέρους της.
Το γεγονός ότι διανύουμε περίοδο κατά την οποία τα κόμματα ως θεμέλιο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας έχουν μπει σε φάση ρευστοποίησης (αρκετοί πια κάνουν λόγο για κόμματα χωρίς μέλη, αλλά απλά πελάτες) με ταυτόχρονη απαξίωση θεσμών όπως η Βουλή και η Δικαιοσύνη, μάλλον οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα πάντα πλέον είναι στον αέρα.
Ένας αέρας που όζει από συναλλαγές, συμψηφισμούς, αλληλοκαλύψεις, που έχουν εμπεδώσει το αίσθημα στο πολίτη ότι όλοι τον «εμπαίζουν». Αυτόν λοιπόν τον «εμπαιγμό» ή το «δούλεμα» αν θέλετε, αρνήθηκαν να επιβραβεύσουν σε δύο Κυριακές οι πολίτες, σπάζοντας πρώτη φορά το αίσθημα συνενοχής απέναντι στην ή στις εξουσίες, με τις οποίες μέχρι πριν από λίγο καιρό αισθάνονταν τουλάχιστον αλληλέγγυοι. Η μεγάλη αποχή αποτελεί δείγμα της άποψης στην πλειοψηφία του εκλογικού σώματος ότι οι υπάρχουσες δομές και μέθοδοι της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας δεν δίνουν ενδιαφέρουσες λύσεις. Ότι οι διαφορές ανάμεσα στους δύο μονομάχους, ίσως ακόμα και ανάμεσα σε άλλα υπάρχοντα κόμματα δεν είναι τέτοιες που να προτρέπουν σε συμμετοχή στις εκλογές. Και μία λεπτομέρεια που έχει τη σημασία της: η ψήφος στην Ελλάδα είναι ακόμα υποχρεωτική...
Το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, ακρογωνιαίος λίθος και κύριο χαρακτηριστικό του δημοκρατικού πολιτεύματος, κατακτήθηκε για όλους τους πολίτες έπειτα από μακροχρόνιους αγώνες. Δεν ήταν καθόλου αυτονόητο μερικές δεκαετίες πριν. Κι όμως, στις πρόσφατες δημοτικές - περιφερειακές εκλογές η πλειοψηφία των ψηφοφόρων απείχε της εκλογικής διαδικασίας. Παραιτήθηκαν από το πιο βασικό ίσως δικαίωμα που έχει αποκτήσει ο άνθρωπος με θυσίες και αίμα. Αρνήθηκαν το θεμελιώδες δημοκρατικό τους δικαίωμα τα τρία πέμπτα σχεδόν του πληθυσμού της χώρας, όταν αλλού δίνονται ακόμα αγώνες για την κατάκτησή του. Η άρνηση του εκλογικού δικαιώματος, μέσω της αποχής, αποκαλύπτει το βαθύτερο αίτημα για αλλαγή του τρόπου άσκησης της δημοκρατίας για να μην αυτο-αναιρεθεί, να μετατραπεί δηλαδή εκ των έσω σε ολιγαρχία ή και μοναρχία (αν αυτό δεν συμβαίνει ήδη). Και τούτο απαιτεί πρωταρχικά παιδεία αλλά κυρίως – ανάμεσα σε άλλα – και αλλαγή του εκλογικού συστήματος. (Συνεχίζεται…)
Δεκέμβρης 2010
Τσιουκαρδάνης Νικόλαος
πολίτης

Χοροεσπερίδα αθλητικού συλλόγου Βελβεντου



Μεγάλη προσέλευση κόσμου ειχε η χοροεσπερίδα του αθλητικού συλλόγου που εγινε στο κέντρο Μετόχι
Ο πρόεδρος του συλλόγου ο Κώστας Πουλιανας στην ομιλία του αναφέρθηκε στην πρόοδο των τμημάτων , στην σημαντική αθλητική δράση εκατοντάδων παιδιών στα τμήματα του συλλόγου.
Σημαντική αναφορά έκανε στην πολύ μεγάλη οικονομική και ηθική στήριξη από τον Δήμο Βελβεντού ,από τον δήμαρχο Μανόλη Στεργίου και το δημοτικό συμβούλιο αλλά και και την δημοτική επιτροπή του αθλητικού κέντρου που πρόεδρος είναι ο Γιάννης Τράντας .
Επίσης ο πρόεδρος τόνισε την πρόσφορα των υπάλληλων του αθλητικού κέντρου
Ο Δήμαρχος Μανόλης Στεργίου στην ομιλία του ειπε ότι στην αρχή της οχταετής θητείας του δεν μπορούσε το δημοτικό συμβούλιο να βοηθήσει σημαντικά τον αθλητικό σύλλογο και το αθλητικό κέντρο στην πορεία κατόρθωσε και ήταν δίπλα στον σύλλογο και στο αθλητικό κέντρο
Ο Δήμαρχος ευχαρίστησε τους εθελοντές του συλλόγου αλλά και τους αθλητές για για τους τίτλους που έδωσαν στο σύλλογο . Κλείνοντας κι αυτός ευχαρίστησε τους υπάλληλους του αθλητικού κέντρου για την πολύ καλή κατάσταση όλων των αθλητικών εγκαταστάσεων
Στην συνέχεα οι νότες της Βελβεντινης ορχήστρας δημιούργησαν ένα κέφι που κράτησε μέχρι τις πρωινές ώρες

24 Δεκ 2010

καλες γιορτες


ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ‏

Ο Δήμαρχος Βελβεντού Μανώλης Στεργίου,

το δημοτικό συμβούλιο, τα τοπικά συμβούλια και οι εργαζόμενοι του Δήμου

σας εύχονται

Χρόνια Πολλά,

Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχισμένο και Δημιουργικό το 2011.

Καλην ημέρα άρχοντες



Καλην ημέρα άρχοντες
Χρόνια πολλά καλά Χριστούγεννα σ όλους
Όσο για σας που μας κλέψατε το χαμόγελο
Θα μας βρείτε μπροστά σας ,για σας λέω τους 300 που
Τόσο άδικα είδατε το βελβεντο μας
Για σας τους 300 που κάθε τόσο κόβετε από τις σάρκες των εργαζομένων
Κόβοντας μισθούς
ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ Σ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ

23 Δεκ 2010

Μια εξήγηση

Στην τοποθέτησή μου στην λαϊκή συνέλευση στις 22 Δεκεμβρίου και μέσα απ όλη την φόρτιση της βραδιάς έκανα ένα λάθος στην διατύπωση όσον αφορά τις ευθύνες για την θέση στην όποια βρέθηκε ο δήμος μας με το σχέδιο Καλλικράτης.
Είπα ότι η ανεξαρτησία μας θα έρθει αργά και όχι απ αυτούς που μας έφεραν στη θέση που είμαστε κι αν κάποιοι δεν κατάλαβαν καλά εννοούσα τους πολιτικούς και των δυο μεγάλων κομμάτων,δεν εξαιρείται η κακή μεταχείριση και ο εμπαιγμός και η κατάφορη αδικία των πολιτικών της ΝΔ.
Ο κ.Κασαπίδης μιλούσε πάντα για τέσσερις δήμους στο νομό όπως και η κ.Νανοπούλου ,Κοκολιός και ο κ.Ζαμανίδης εκφράστηκαν ενάντια στη βούληση της κοινωνίας μας να παραμείνουμε ανεξάρτητος δήμος
Στο ποσοστό του 98% που βρισκόμαστε απαρνηθήκαμε εδώ και πολλούς μήνες τις κομματικές ταυτότητες και ξεκινήσαμε έναν αγώνα , ενωμένοι για ένα και μοναδικό στόχο που είναι η ανεξαρτησία του δήμου μας.
Χαραγμένο ακόμα στην μνήμη μου είναι το πρώτο σύνθημα που φωνάξαμε στην πρώτη κινητοποίηση στο κέντρο της Κοζάνης κάτω από τον τηλεοπτικό σταθμό ΤΟΠ και ήταν το ΒΕΛΒΕΝΤΟ –ΔΥΝΑΤΟ- ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ.
Συνεχίζουμε μέχρι την τελική μας δικαίωση
ΒΛΑΧΟΣ ΝΙΚΟΣ

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΒΑΓΙΑΣ ΜΑΛΛΟΥ

ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΔΗΜΟΥ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ 2010 -22/12/2010
Αγαπητές Συμπολίτισσες και Συμπολίτες του Δήμου Βελβεντού.
Καταρχήν θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που για άλλη μια φορά συμμετέχετε σε μια δημοκρατική διαδικασία του Δήμου μας, ειδικά στην παρούσα, που σηματοδοτεί και την ολοκλήρωση μιας αυτοδιοικητικής περιόδου, η οποία θεωρώ ότι είναι – για γνωστούς και αυτονόητους λόγους – από τις σημαντικότερες στην πορεία αυτού του τόπου.
Είναι στιγμή απολογισμού των προηγούμενων 4 χρόνων και - θα μου επιτρέψετε - μια στιγμή προσωπικού απολογισμού και αυτοκριτικής για κάθε έναν από εμάς, που πριν 4 χρόνια μας εμπιστευτήκατε για τη διαχείριση του Δήμου μας και τη διαμόρφωση της καθημερινότητας αλλά και του πλαισίου ανάπτυξής του.
Είναι ταυτόχρονα και μια εξαιρετικά συγκινητική στιγμή για κάθε έναν που έζησε τα προηγούμενα 4 χρόνια ως ευκαιρία και πρόκληση προσφοράς. Όλα αυτά ειδικά υπό το φως των εξελίξεων των τελευταίων 11 μηνών…
Στο έργο της Δημοτικής Αρχής, θα μπορούσαμε ως Δημοτικό Συμβούλιο να είμαστε πιο αποφασιστικοί. Θα μπορούσαμε να είμαστε πιο αποτελεσματικοί και να απαιτούμε ακόμα πιο μεθοδικά αυτά που θεωρούμε σημαντικά. Θα μπορούσαμε να έχουμε απαιτήσει ξεκάθαρες απαντήσεις, τις οποίες οφείλουμε σε όλους σας για θέματα που χρονίζουν και η έλλειψη επίσημης ενημέρωσης έχει φτάσει τα όρια του εμπαιγμού. Πρώτο και καλύτερο παράδειγμα η πορεία και βύθιση του χιονοδρομικού.
Θα μπορούσαμε να έχουμε εντατικοποιήσει τις ενέργειές μας σε σχέση με την κατασκευή του υδροηλεκτρικού του ΤΟΕΒ και να συντονιστούμε καλύτερα για απτά αποτελέσματα.
Θα μπορούσαμε να απαιτήσουμε πιο δραστικά τη βελτίωση του δρόμου έως τη διασταύρωση και την εξέλιξη κατασκευής του δρόμου από και προς Κοζάνη.
Θα μπορούσαμε να ενεργοποιήσουμε το θέμα των εργατικών κατοικιών έτσι ώστε να διαμορφωθεί μια διαφορετική εικόνα στο οικιστικό συγκρότημα αλλά και στην ανθρωπογεωγραφία του τόπου. Όπως και θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε επίσης με πραγματικό και μετρήσιμο όφελος για τον Δήμο μας τις κατασκηνώσεις της Αγίας Τριάδας.
Μια σημαντική παρέμβαση, όπως αυτή της δημιουργίας Βιοτεχνικής Ζώνης με σαφή πλεονεκτήματα αλλά και αναγκαιότητα για πολλές υφιστάμενες επιχειρήσεις τελικά δεν προχώρησε με ευθύνη όλων μας.
Επίσης - και το έχω αναφέρει σε προηγούμενες Λαϊκές Συνελεύσεις - θα μπορούσαμε και οφείλαμε να έχουμε οργανώσει το θέμα της τουριστικής προβολής – εφόσον το αναδεικνύουμε και σωστά σε σημαντικό αναπτυξιακό παράγοντα για το Βελβεντό- σε καλύτερες βάσεις με στόχο τη δημιουργία προσθετικού οφέλους για τον τόπο και την τοπική οικονομία.
Υπήρξαν μελέτες, οι οποίες είτε ως θέμα προτεραιότητας, είτε ως ποσό αμοιβής δεν βρήκαν σύμφωνο το σύνολο του Δημοτικού Συμβουλίου. Καταλαβαίνουμε την αναγκαιότητα ύπαρξης και ωριμότητας μελετών, αναρωτιέμαι όμως στις παρούσες οικονομικές συνθήκες τι απ’ όλα όσα «μελετήθηκαν» θα υλοποιηθούν.
Σε γενικές γραμμές θεωρώ ότι στα προηγούμενα 4 χρόνια στα πλαίσια των ευκαιριών και δυνατοτήτων που έδιναν οι κεντρικές πολιτικές αποφάσεις, διασφαλίστηκε μια ομαλή εσωτερική λειτουργία και μια ελκυστική εικόνα για όλους εμάς που ζούμε εδώ αλλά και κάθε επισκέπτη και σε αρκετά σημεία έγιναν ή δρομολογήθηκαν σημαντικές παρεμβάσεις.
Θα προτιμούσα απλά να ήμασταν όλοι περισσότερο οραματικοί σε σχέση με την προοπτική του τόπου, σαφείς στους στόχους και αποτελεσματικοί στις ενέργειες.
Με όλα αυτά αλλά και το έργο των προηγούμενων δημοτικών αρχών οδηγήθηκε το Βελβεντό σε μια σημαντική αναγνώριση με την επιλογή του στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Βιώσιμων Πόλεων κι αυτό είναι μια σημαντική παρακαταθήκη που δεν μπορεί να διαψεύσει κανένας Καλλικράτης.
Σήμερα βρισκόμαστε σε ένα οριακό σημείο της ιστορίας του τόπου. Παρά την εκφρασμένη επιθυμία όλων μας, παρά τον συνεχή και πρωτοφανή αγώνα, είμαστε αναγκασμένοι να αποδεχτούμε, ότι από την 1/1 η Πολιτεία αποφάσισε να υπάρχει ένα διαφορετικό σχήμα διοίκησης στη περιοχή, συμπεριλαμβανομένου και του Βελβεντού.
Σε κανένα σημείο της πορείας των τελευταίων 11 μηνών οι αποφάσεις μας δεν ήταν εύκολες ούτε απαλλαγμένες από αντεπιχειρήματα. Εκ των υστέρων όλοι είμαστε πιο σοφοί. Θα μείνω στην αίσθηση ευθύνης, η οποία κατηύθυνε τη συλλογιστική όλων μας και συνεχίζει να αποτελεί γνώμονα σε κάθε μας απόφαση. Αυτό που θα συμβεί από 1/1 είναι πρωτόγνωρο για όλους μας και θα μας φέρει αντιμέτωπους με καταστάσεις πρωτοφανείς.
Είμαι πεπεισμένη ότι το εγχείρημα του «Καλλικράτη» κάθε άλλο παρά προοδευτικό και αποτελεσματικό θα αποδειχτεί. Τόσο λόγο της διαδικασίας που ακολουθήθηκε αλλά και λόγω των δυσμενών οικονομικών συνθηκών, στις οποίες επιχειρείται η υλοποίησή του.
Στο μυαλό μου η ακατανόητη απόφαση που αφορά τον Δήμο μας είναι άλλη μια απόδειξη ενός κράτους και μιας Κυβέρνησης που δεν σέβεται τους πολίτες του. Αυτούς, τους οποίους υποτίθεται ότι υπηρετεί.
Εναντιωθήκαμε στην απόφαση που αφορά τον Δήμο μας όχι αναίτια, όχι αβίαστα, όχι χωρίς επιχειρήματα. Και διαμορφώσαμε όλοι μαζί μια πορεία όλους αυτούς τους μήνες, για την οποία μπορούμε να είμαστε περήφανοι.
Για την αγωνιστικότητα και την ομοψυχία.
Και θα συνεχίσουμε παρότι κάποιοι προσπαθούν να υποβαθμίσουν τον αγώνα μας, να μας απομονώσουν, να κάμψουν την πίστη μας, και να μας θέσουν τεχνητά διλλήματα.
Όλοι όσοι θεωρούν τη περίπτωση του Βελβεντού μια χαμένη και κλεισμένη υπόθεση κάνουν λάθος. Χαμένη και κλεισμένη υπόθεση θα είναι μόνο και εάν το αποφασίσουμε και το δεχτούμε εμείς. Μέχρι τότε συνεχίζουμε τον αγώνα σε όλα τα επίπεδα, σε αντίξοες συνθήκες που δοκιμάζουν τις αντοχές όλων μας, ακόμα και με προσωπικό κόστος για πολλούς από μας αλλά και με τη δύναμη που μας δίνει η στήριξη και η εμπιστοσύνη όλων σας.
Είναι πεποίθησή μου ότι και σ’ αυτή τη δύσκολη κατάσταση οφείλουμε να είμαστε προσανατολισμένοι στο στόχο μας, την επαναφορά του ανεξάρτητου Δήμου Βελβεντού στον Αυτοδιοικητικό Χάρτη πέρα από παρελκυστικές προσπάθειες και προκλήσεις που δεχτήκαμε και θα συνεχίσουμε να δεχόμαστε είτε από πρόσωπα εντός είτε εκτός Βελβεντού.
Από 1/1 η Κοινωνία των Πολιτών, την οποία εσείς με τη μαζική συμμετοχή σας ενδυναμώσατε και στελεχώσατε στις εκλογές της 31/10, θα προσπαθήσει στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της να διασφαλίσει τα αυτονόητα για την καθημερινότητα των πολιτών. Με αρκετά ερωτηματικά για τα πρακτικά ζητήματα, διάθεση να συνεχίσουμε δυναμικά την προσπάθεια που μας αναθέσατε αλλά και αγωνιστικότητα για όλα όσα μας αφορούν συνεχίζουμε προσηλωμένοι και ενωμένοι για την τελική δικαίωση.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα όλους τους συναδέλφους μου στο Δημοτικό Συμβούλιο για τη συνεργασία, το σεβασμό αλλά και την αξιοπρέπεια, με την οποία πορευτήκαμε τα προηγούμενα 4 χρόνια.
Ευχαριστώ ιδιαίτερα και όλους τους συνεργάτες μας στο Δήμο, για την άοκνη προσπάθεια και την ετοιμότητα και διάθεσή τους για οποιαδήποτε βοήθεια σε οποιαδήποτε στιγμή αυτό ήταν αναγκαίο.
Κυρίως όμως ευχαριστώ όλους εσάς που μας εμπιστευτήκατε και μας στηρίξατε έμπρακτα κατά τρόπο συγκινητικό ιδιαίτερα τους τελευταίους 11 δύσκολους μήνες.
Για μένα αυτή δεν είναι η τελευταία Λαϊκή Συνέλευση του Δήμου. Είναι η τελευταία Λαϊκή Συνέλευση με αυτή τη μορφή οργάνωσης. Είμαστε σίγουροι ότι θα έχουμε την ίδια συχνότητα και μορφή επικοινωνίας μέσα από την Κοινωνία των Πολιτών για όσο χρειαστεί και μέχρι την πραγματοποίηση της επόμενης Λαϊκής Συνέλευσης του Ανεξάρτητου πλέον Δήμου Βελβεντού.
Ο αγώνας συνεχίζεται ακόμα πιο αποφασιστικά
Καλές Γιορτές, υγεία και φώτιση σε όλους.
Σας ευχαριστώ

Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΚΑΜΜΕΝΟΥ, ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΥΡΚΟΥΑΔΕΣ ΚΑΙ ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΥΣ.

ΜΕ ΟΝΟΜΑΤΑ, ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ. ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΙΜΗ ΚΑΜΠΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ Ο ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ: ΟΣΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ, ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΣ ΨΑΧΝΟΥΝ ΘΕΣΗ ΣΤΑ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΑ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ:
Ομιλία Πάνου Καμμένου 21-12-2010
πηγή:http://olympia.gr

20 Δεκ 2010

Λαϊκή Συνέλευση του Δήμου Βελβεντού



ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ                                Βελβεντό 20 Δεκεμβρίου 2010
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΝΟΜΟΣ ΚΟΖΑΝΗΣ
ΔΗΜΟΣ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ


Απολογιστική Λαϊκή Συνέλευση του Δήμου Βελβεντού για τα έργα και τη δράση της δημοτικής αρχής θα γίνει την Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου και ώρα 7.30 μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο Βελβεντού.
Η παρουσία σας θα τιμήσει την κορυφαία συμμετοχική διαδικασία ενημέρωσης του Δήμου μας.



Ο Δήμαρχος



Μανώλης Στεργίου

ΔΗΜΟΣ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ



ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Βελβεντό 20 Δεκεμβρίου 2010
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΝΟΜΟΣ ΚΟΖΑΝΗΣ
ΔΗΜΟΣ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ

Σας προσκαλούμε στην τελετή απονομής επαίνων για τους νεοεισερχόμενους φοιτητές και σπουδαστές των ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας κατά το Ακαδημαϊκό Έτος 2010-2011, που διοργανώνεται από τον Δήμο Βελβεντού με τη συνεργασία του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Γυμνασίου- Λυκείου Βελβεντού.
Η τελετή της απονομής θα γίνει στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου Βελβεντού, την Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010, στις 7.30 το βράδυ.
Η παρουσία σας θα τιμήσει την εκδήλωσή μας.


Ο Δήμαρχος



Μανώλης Στεργίου

18 Δεκ 2010

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο Σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου και Νηπιαγωγείων Βελβεντού σας προσκαλεί στη χριστουγεννιάτικη εκδήλωση την Κυριακή 19-12-2010 στις Πιερίδες -ώρα 5.30 μ.μ.
Ελάτε να ζήσουμε μια χριστουγεννιάτικη ιστορία παρέα με τον Άγιο Βασίλη,που έχει ανάγκη τη συντροφιά όλων μας.
Σας περιμένουν εκπλήξεις και δώρα!!!
Τιμή εισόδου 2 ευρώ.
---------------------------------

Κυκλοφορεί το ημερολόγιο 2011 του Συλλόγου Γονέων.Ένα όμορφο και πρακτικό βιβλιαράκι,με σημειώσεις για κάθε μέρα.


Τιμή 5 ευρώ.

πηγή:http://gikas-daskalos.blogspot.com/

Σιντριβάνι στην είσοδο του Βελβεντού



Με την κατασκευή του σιντριβανιού ολοκληρώθηκε η ανάπλαση της εισόδου του οικισμού.

16 Δεκ 2010

Και αύριο κλειστά τα σχολεία στο Νομό Κοζάνης!

Με απόφαση του Νομάρχη Κοζάνης Γιώργου Δακή, την Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010, τα σχολεία Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης στο Νομό Κοζάνης θα παραμείνουν κλειστά λόγω παγετού.


http://kozanimedia.gr/

Κλειστά τα σχολεία στο Νομό Κοζάνης!


Σύμφωνα με απόφαση του νομάρχη Κοζάνης Γιώργου Δακή, τα σχολεία όλων των βαθμίδων στο Νομό θα παραμείνουν σήμερα, Πέμπτη, κλειστά λόγω της σφοδρής χιονόπτωσης που συνεχίζεται, αλλά και του παγετού.
Kozanimedia Gr

χιονι στο ΒΕΛΒΕΝΤΟ




Χιόνισε στο Βελβεντο κατά τη διάρκεια της νύχτας και συνεχίζεται αυτή τη στιγμή η χιονόπτωση με αμείωτη ένταση .Το ύψος του χιονιού αυτή τη στιγμή είναι γύρω στα 15 εκατοστά.
Από τα μέσα ενημέρωσης ανακοινώθηκε ότι τα σχολεία σήμερα θα παραμείνουν κλειστά

15 Δεκ 2010

Καλλικράτη μας ακούς;

Το άρθρο  αυτό έχει δημοσιευτεί στην εφημερίδα  ΤΟ ΒΕΛΒΕΝΤΟ του Μορφωτικού ομίλου  Βελβεντου
Αθηνά Τζινίκου –Κακούλη
Φιλόλογος –Λαογράφος
Θεσ/νίκη 14-11-2010
Αξιότιμοι Κυρίες και Κύριοι
Ψάχνοντας το αρχείο μου αυτές τις μέρες των «Αυτοδιοικητικών Εκλογών» και του «Καλλικράτη», βρήκα ένα πολύ ενδιαφέρον φυλλάδιο, φωτοτυπία του οποίου σας αποστέλλω. Τυπώθηκε πριν από μισό και πλέον αιώνα από την Επιτροπή Δήμων και Κοινοτήτων του Εθνικού Ιδρύματος και προβάλλει ως παράδειγμα εξαιρετικής δράσεως της Αυτοδιοικήσεως ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ!
(«Καλλικράτη», μας ακούς;…)
Πιστεύω ότι αυτό το φυλλάδιο, ειδικά αυτές τις μέρες λαμβάνει μια άλλη διάσταση, και θα άξιζε το περιεχόμενό του να φιλοξενηθεί στην τοπική μας εφημερίδα. Για την ιστορία διευκρινίζω, ότι στην πρωτοσέλιδη φωτογραφία εικονίζονται εξ αριστερών προς τα δεξιά: Χαρίσιος Κουλιούφας, Πρόεδρος της Κοινότητας. Νικόλαος Κακούλης Κοινοτικός Σύμβουλος. Δύο υπάλληλοι της Επιτροπής Δήμων και Κοινοτήτων του Εθνικού Ιδρύματος, αγνώστων λοιπών στοιχείων.
Τα παρακάτω τα αναφέρονται στο φυλλάδιο
Η Κοινότης Βελβενδού είναι κωμόπολις του Νομού Κοζάνης, έχει πληθυσμό 4.000 κατοίκους και απέχει 31 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νομού. Βρίσκεται κτισμένη στις δυτικές υπώρειες των Πιερίων, 4 μόλις χιλιόμετρα από τον Αλιάκμονα. Οι κάτοικοί της είναι πράου χαρακτήρος, φιλήσυχοι και διακρίνονται για την εργατικότητα, την φιλοξενία και την ευσέβειά τους. Ζουν κυρίως από τη γεωργία, αν και οι περισσότερες οικογένειες συντηρούν και μικρόν αριθμό προβάτων ή κανένα μεγαλύτερο ζώο. Καλλιεργούν σιτηρά, φασόλια, καπνά, οπωρικά και κηπευτικά και έχουν, ακόμα, αρκετά μεγάλη πείρα στις βελτιωμένες και εντατικές καλλιέργειες. Η κτηνοτροφία δεν είναι πολύ προηγμένη λόγω ελλείψεων ειδικών βοσκοτόπων και λόγω στενότητος του κλήρου.
Η Κοινότης Βελβενδού κατέχει συνολική έκταση 30.000 στρεμμάτων, από τα οποία καλλιεργούνται τα 14.500. Απ’ αυτά μόνο 4.600 στρέμματα αρδεύονταν, λόγω ανεπαρκείας του νερού. Απ’ αυτά μόνο 4.600 στρέμματα αρδεύονταν, λόγω ανεπαρκείας του νερού. Αυτό συνέβαινε επειδή το δίκτυο διανομής και αρδεύσεως ήταν πρωτόγονο, απλό, με χαντάκια ανοιγμένα στο αργιλοαμμώδες έδαφος της περιοχής, που απορροφούσε μεγάλες ποσότητες νερού. Σε μερικά μάλιστα μέρη που δεν υπήρχαν χαντάκια το νερό κυλούσε πάνω στους ημιονικούς δρόμους που διασχίζουν τους αγρούς.
Αποφάσισαν λοιπόν οι κάτοικοι να διορθώσουν την κατάσταση και συμφώνησαν ότι έπρεπε να γίνει επένδυση του κεντρικού αγωγού από την πηγή Λούστα έως τα χωράφια, σε μήκος 3.532 μέτρων, για την δημιουργία ενός μονίμου κεντρικού αρδευτικού αγωγού, καθώς και η κατασκευή ειδικών τεχνικών έργων στις διακλαδώσεις των δευτερευόντων αγωγών, για την αποφυγή απωλειών. Η επένδυση του αγωγού θα γινόταν με πλάκες από γρανίτη, υλικό που αφθονεί στην περιοχή. Έτσι όχι μόνο θα αρδεύονταν καλύτερα τα ήδη αρδευόμενα 4.600 στρέμματα, αλλά και άλλα 2.600 στρέμματα που μέχρι τώρα ήταν ξερικά, με αποτέλεσμα την αύξηση, μέσα σ’ ένα χρόνο, της ετήσιας ακαθαρίστου γεωργικής προσόδου από 3.665.500.000 δραχμές σε 5.138.000.000, σύμφωνα με τη σχετική γεωργοοικονομική μελέτη.
Ο προϋπολογισμός ανέβασε τη δαπάνη του έργου σε 440 εκατομμύρια δραχμές. Η Κοινότης εζήτησε δανεικά τα 400 εκατομμύρια από την Επιτροπή Δήμων και Κοινοτήτων του Εθνικού Ιδρύματος, ενώ τα υπόλοιπα αποφάσισαν να τα προσφέρουν οι κάτοικοι με προσωπική τους εργασία. Η Επιτροπή ενέκρινε την χορήγηση ατόκου τριετούς χρηματικής διευκολύνσεως 400 εκατομμυρίων στην Κοινότητα Βελβενδού και το έργο άρχισε με την επίβλεψη της Τεχνικής Υπηρεσίας Δήμων και Κοινοτήτων του Νομού Κοζάνης.
Έγινε έτσι η επένδυση του αγωγού με πλάκες γρανίτου πάχους 12 εκατοστών, στρωμένων πάνω σε ασβεστοτσιμεντοκονίαμα πάχους 3 εκατοστών. Κατασκευάστηκαν ακόμα 21 πέδιλα αντιστηρίξεως, 12 συστήματα διακλαδώσεως και 7 γέφυρες διαβάσεως.
Οι κάτοικοι δούλεψαν με όρεξη, τόσο στην σκληρή εξόρυξη και μεταφορά του γρανίτου όσο και στο σκάψιμο των τάφρων και στην μεταφορά αμμοχάλικου. Η συμβολή των κατοίκων ήταν τόσο σημαντική ώστε τον Μάρτιο του 1953 ανακοινώθηκε στην Επιτροπή Δήμων και Κοινοτήτων ότι το έργο είχε τελειώσει και ότι είχαν περισσέψει και 40 εκατομμύρια δραχμές. Εζητήθηκε μάλιστα από την Επιτροπή και δόθηκε πρόθυμα η άδεια να χρησιμοποιηθούν τα χρήματα αυτά για την κατασκευή μιας υδατογεφύρας, κοντά στην πηγή, που δεν προβλεπόταν από την αρχική μελέτη.
Με το έργο αυτό οι κάτοικοι της Κοινότητος Βελβενδού έδειξαν σε ολόκληρη την Ελλάδα τι μπορεί να επιτύχη η Αυτοδιοίκησης όταν ένα χωριό αποφασίση να δημιουργήση κάτι που θα βελτιώση το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων του.

ΤΕΧΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
Α. ΤΕΧΝΙΚΑ
Επένδυσις κεντρικού αγωγού αρδεύσεως μήκους
3.532 μέτρων δια πλακών εκ γρανίτου και κατά-
σκευή 21 πεδίλων αντιστηρίξεως, 12 συστημάτων
διακλαδώσεων, 7 γεφυρών διαβάσεων και 1 υδα-
τογεφύρας ………………………………………………….. Δρχ. 480.000.000
------------------------
Β. ΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΑ
1) Άτοκος ταμειακή διευκόλυνσις Επιτροπής Δή-
Μων και Κοινοτήτων Εθνικού Ιδρύματος…….. Δρχ. 400.000.000
2) Αποτίμησις προσωπικής εργασίας κατοίκων … « 80.000.000
-----------------------
Σύνολον Δρχ. 480.000.000
Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
Αύξησις ετησίας ακαθαρίστου γεωργικής προσόδου:
α) Μετά εν έτος ……………………………………… Δρχ. 1.472.500.000
β) Μετά τετραετίαν ……………………………….. « 3.441.300.000
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗΣ ΕΤΗΣΙΑΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΣΘΕΝΤΟς ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ:
α) Μετά εν έτος: 1.472.500.000= 3,68
400.000.000

β) Μετά τετραετίαν: 3.441.300.000= 8,60
400.000.000
ΣΤΡΕΜΜΑΤΙΚΟΝ ΚΟΣΤΟΣ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗΣ ΞΕΡΙΚΩΝ ΑΓΡΩΝ ΕΙΣ ΑΡΔΕΥΣΙΜΟΥΣ:
480.000.000= 184.615 δραχμαί το στρέμμα
2.600

Χριστουγεννιάτικες Εκδηλώσεις Μορφωτικού Ομίλου Βελβεντού.

14 Δεκ 2010

εκπομπή για το θέμα της αναπηρίας


Την Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου και ώρα 10:30 μ.μ. στο τηλεοπτικό κανάλι top channel Κοζάνης και στην εκπομπή μαρτυρίες θα συζητηθεί το θέμα της αναπηρίας με ομιλητές την κ.Τσιφτσιάν Ευφημία και τον κ.Τέτο Αργύρη. Την εκπομπή επιμελείται ο κ.Παπαδημητρίου Απόστολος.