Έχει παρατηρηθεί, πως όταν γίνονται προσπάθειες από τη Κρατική Διοίκηση να βελτιωθούν θεσμικά προβλήματα που υπάρχουν στις κοινωνίες, τοπικές, κεντρικές και πανεθνικές, τότε τα πράγματα γίνονται χειρότερα.
Οι διαχειριστές της εξουσίας είναι ξεκομμένοι από την ίδια τη ζωή, από τις ανάγκες και από τις επιθυμίες των πολιτών, και ασκούν μια πολιτική ευθυγραμμισμένη με τα πολιτικά, κομματικά συμφέροντα τα οποία όμως συνδέονται με τα ευρύτερα συμφέροντα της Ενωμένης Ευρώπης, όπου όμως πραγματική εξουσία είναι οι τραπεζίτες κεφαλαιούχοι που δεν τους νοιάζουν οι άνθρωποι, αλλά οι αριθμοί και τα ποσοστά των κερδών τους.
Οι εκσυγχρονισμένοι που άρχισαν με το νόμο-Καποδίστρια και τώρα με τον νόμο Καλλικράτη για την αυτοδιοίκηση, στηρίχθηκαν στην οικονομική διάσταση και όχι στην δημοκρατική λειτουργία των κοινωνιών.
Η Ελλάδα δεν είναι Ολλανδία, δεν είναι Γερμανία, δεν είναι Γαλλία. Η χωροταξική, η γεωγραφική ιδιαιτερότητα αλλά και η αυτοδιοικητική παράδοση είναι διαφορετικές. Ο Δήμος-Κράτος, η αγορά, η Δημοκρατία, και το «τίς αγορεύειν βούλεται» είναι μέσα στη μνήμη στη ζωή και στο κύτταρο των Ελλήνων αιώνες.
Συνεπώς και το δικαίωμα οι ενεργοί πολίτες να αποφασίζουν και να ρυθμίζουν τα του οίκου τους.
Έχουν αλλάξει πολλά και περισσότερα έχουν αλλοιωθεί και πρώτα και κύρια η Δημοκρατία μας. Η αντιπροσωπευτική, η ολιγαρχική, πρωθυπουργική εκδοχή της σήμερα, δεν είναι δημοκρατία, για αυτό ζούμε και τις παρενέργειες της, που φτάνουν ως το Βελβεντό.
Ο αγώνας για την αποκατάσταση των ανθρωπίνων αξιών είναι συνδεδεμένος με το τόπο του καθενός, με την δημοκρατική συνύπαρξη, με το πολιτισμό και την ιστορία, με την αγάπη και την αλληλεγγύη, με τον πολιτισμό και το πάθος για την υπεράσπιση του κοινού συμφέροντος με συλλογικό τρόπο…
Οι ενεργοί πολίτες, στο Βελβεντό δεν είναι μόνοι. Έχει αποδειχτεί πως οι συγχωνεύσεις των κοινοτήτων και των δήμων, δεν διευκόλυναν την καλύτερη λειτουργία τους.
Οι Βελβεντινοί και όχι μόνο, διεκδικούν και αγωνίζονται να παραμείνει ανεξάρτητος ο Δήμος τους. Η συντριπτική πλειοψηφία το επιζητά μέσα από γενικές συνελεύσεις. Αποτελούν το παράδειγμα αντίστασης, που θα λειτουργήσει θετικά να ξανά καταλάβουμε πως τα κύτταρα της Δημοκρατίας μας βρίσκονται στην αυτοδιοίκηση και στην ενεργή συμμετοχή των πολιτών που δημιουργούν δυναμικές κοινωνίες…
Ο Καλλικράτης περιέπλεξε περισσότερο τα πράγματα ακόμα και από τον Καποδίστρια. Ο αγώνας για την ελευθερία τη Δημοκρατία και την αξιοπρέπεια μας, συνεχίζεται και ο αγώνας εναντίον της νέας τάξης πραγμάτων, δηλαδή εναντίον της οικονομικής και όχι μόνο κατοχής των Τροϊκανών θα είναι κοινωνικό-εθνικό-απελευθερωτικός. Πέρα από την οικονομική διάσταση. Και τότε θα αποκατασταθεί η ομόριζη σχέση της πολιτικής και του πολιτισμού.
Δημήτρης Παπαχρήστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου