ήταν μόνιμοι όπως σήμερα, οι απολυμένοι, οι «Παυσανίες» όπως τους έλεγαν, πήγαιναν εμπρός από το
Υπουργείο Εσωτερικών που ήταν στην πλατεία αυτή και με κλάματα και θρήνους («κλαυθμούς»)
παρακαλούσαν να τους ξαναπροσλάβουν. Δεδομένου ότι τέτοιες απολύσεις συνέβαιναν τακτικά σε
κάθε αλλαγή κυβερνήσεως, οι σκηνές αυτές ήταν αρκετά συχνές στην πλατεία.
Ανάδοχος της ονομασίας ήταν πάντως ο συγγραφέας και κατόπιν ακαδημαϊκός Δημ. Γρ.
Καμπούρογλου, που πρώτος ονόμασε την πλατεία «Κλαυθμώνος» σε ένα χρονογράφημα του στην
«Εστία» το 1878.
Η πλατεία Κλαυθμώνος είναι ο πρώτος χώρος που δεντροφυτεύτηκε στην Αθήνα. Για το σκοπό αυτό ο
βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος έστειλε τον ειδικό κηποτεχνικό Σμάρατ. Στη δυτική πλευρά της
υπήρχαν οι τρεις συνεχόμενες οικίες των Βούρου, Μαστρονικόλα και Αφθονίδου, όπου έμειναν αρχικά
οι βασιλείς Οθων και Αμαλία μετά τους γάμους τους. Στα σπίτια αυτά (όσα σώζονται) στεγάζεται σήμερα
το «Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών». Στην πλατεία υπήρχαν επίσης τα κτίρια των Υπουργείων
Εσωτερικών και Οικονομικών.
Ο συντάκτης του πιο πάνω κειμένου το έγραψε για να δώσει πληροφορίες για την ονομασία της πλατείας .Όταν το έγραψε όμως δεν υπολόγιζε ότι το 2011 ,σήμερα δηλαδή 100.000 εργαζόμενοι θα βρεθούν στον δρόμο με έναν νόμο που θα ψηφίσουν Έλληνες πολιτικοί εντολοδόχοι όμως ξένων.
Αναβιώνει όχι μόνο στην μνήμη αλλά και στην πραγματικότητα αυτό που γινόταν πριν από εκατό χρόνια περίπου σ’ αυτό το χώρο.
Το πολικό σύστημα σε συνεργασία με τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ κατόρθωσαν να περάσουν σε μεγάλο κομμάτι του λαού μας την άποψη που λέει: οι εργαζόμενοι στο δημόσιο φταίνε για την κακή οικονομική κατάσταση που βιώνουμε, όσοι βλέπουν τον Μπάμπη και τον Καψή θα έχουν διαπιστώσει το μένος απέναντι σε εργαζόμενους οικογενειάρχες .Σε μια δύσκολη περίοδο που ζούμε προσπαθούν να διαιρέσουν τον λαό, ας ελπίσουμε ότι ο λαός θα καταλάβει.
Ένα φιλικό μου πρόσωπο απλά και αβίαστα όταν του είπα ότι έρχονται χιλιάδες απολύσεις μου είπε: ας τους απολύσει, έτσι κι αλλιώς το δημόσιο διογκώθηκε από το ΠΑΣΟΚ!!!!!!
Δεν είναι έτσι όμως, γιατί οι χιλιάδες απολύσεις θα στείλουν κι άλλες τόσες χιλιάδες εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα στην ανεργία, λόγω της έλλειψης ρευστού στην αγορά αλλά και θα φέρει όλο αυτό τον αριθμό εργαζομένων μαζί με τις οικογένειές τους στην φτώχεια και στην πείνα.
Ο συνειρμός που προκύπτει, είναι ότι αυτόματα δημιουργούνται δύο πόλοι, δύο αντίπαλα μέτωπα στην ελληνική κοινωνία, οι δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι. Δύο βόμβες έτοιμες να εκραγούν, διαλύοντας το τελευταίο ίχνος συνοχής και αλληλεγγύης του ταλανισμένου ελληνικού λαού. Στο κρίσιμο σημείο που βρισκόμαστε, πρέπει να προχωρήσουμε με ακλόνητο το αίσθημα της ομοψυχίας και σε καμία περίπτωση να μην επιτρέψουμε τη διάσπαση που θα οδηγήσει σε εμφυλιακές καταστάσεις.
Με κλαυθμούς και οδυρμούς, οδηγούμαστε θέλουμε δε θέλουμε, να αποχαιρετίσουμε, κατά τις επιθυμίες των ξένων αφεντικών, την επίπλαστη ευδαιμονία των τελευταίων 35 περίπου ετών. Μια ευδαιμονία που ευχαρίστησε την ψυχούλα του ταλαιπωρημένου ως τότε Έλληνα. Και η Τρόικα ως άλλος «ειδικός κηποτεχνικός Σμάρατ» απεσταλμένος από τις ξένες δυνάμεις που μας διαφεντεύουν ως άλλοι «βασιλείς» θα «δεντροφυτεύσει» τις ψυχές και τις ζωές μας με νέα μέτρα, τρόμο και πανικό. Οι μήνες και τα χρόνια που ακολουθούν θα μας φέρουν πίσω στη σκληρή πραγματικότητα. Νηστικοί ή χορτασμένοι, εργαζόμενοι ή άνεργοι, ιδιωτικοί ή δημόσιοι υπάλληλοι, σίγουρα όμως χωρίς κλάματα και μοιρολατρεία καλούμαστε να απαντήσουμε στο ερώτημα που τίθεται:
Πόσο και πώς μας ενδιαφέρει να επανακτήσουμε τη χαμένη μας αξιοπρέπεια;
ΒΕΛΒΕΝΤΙΝΗ ΜΑΤΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου