Βελβεντινή ματιά: 2014

1 Αυγ 2014

Φωτογραφίες και βίντεο απο την απογευματινή μπορα στον ξερόλακα

βιντεο:

βιντεο 2

31 Ιουλ 2014

γιορτή ροδάκινου -Παρασκευή 1-8-14

26 Ιουλ 2014

Αγία Παρασκευή εορτασμός στο Πολύφυτο

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος γιορτάστηκε η Αγία Παρασκευή στο Χωριό Πολύφυτο .

Οι ακούραστοι εθελοντές του πολιτιστικού συλλόγου οργάνωσαν το πανηγύρι και φέτος πολύ καλά .

Το πρωί έγινε θεια λειτουργία , έπειτα στην αυλή της εκκλησίας τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση και στο τέλος νέοι του χωρίου χόρεψαν με συνοδεία γκάιντας παραδοσιακούς χορούς .

Μοιράστηκε σ όλους τους παρευρισκόμενους το κουρμπάνι , φαγητό με πλιγούρι με κρέας μοσχαριού παρασκευασμένο σε τεράστια καζάνια το όποιο και φέτος ήταν πολυ νόστιμο
Ο Ιερός Ναός έπαθε σοβαρές ζημιές από το σεισμό του 1995. Ο Δήμος Βελβεντού το 2007 έκανε μελέτη και πήρε την έγκριση της αρμόδιας Εφορείας Αρχαιοτήτων. Το 2009 ο Ναός ανακαινίστηκε και συντηρήθηκε εκ βάθρων από το Δήμο Βελβεντού με χρηματοδότηση από το Πρόγραμμα του Ειδικού Αναπτυξιακού Πόρουκαι με το ποσό των 109.000 ευρώ..

Παραθετω μερικα στοιχεια για τον ναο από μια αξιολογη σελιδα :

http://ekklisiesvelvento.blogspot.gr/

Ενοριακός ναός κτισμένος το 1916 πάνω σε παλιότερο, που χρονολογείται προ του 1750. Η παράδοση, μάλιστα, αναφέρει ότι οι πιστοί Πολυφυτιώτες λάτρευαν το Θεό σε υπόγειο ιερό, αφιερωμένο στη χάρη της Αγίας Παρασκευής και μόνο μετά την

απελευθέρωση του 1912 ύψωσαν υπέργεια εκκλησία πάνω ακριβώς από το υπόγειο ιερό.

Στον περίβολο της εκκλησίας βρεθηκε πλάκα που φέρει το επίγραμμα «1819 Μάρτιος», χρονιά κατά την οποία ίσως έγινε ανακαίνιση. Στο σκευοφυλάκιο φυλάγεται παλιό πετραχήλι, που, στο πίσω μέρος, αναφέρει: «Δοσιθέου ιερομονάχου Αγιοταφίτου 1815». Κατά την παράδοση, στην Αγία Παρασκευή κήρυξε ο Πατροκοσμάς.

Πανηγυρίζει στις 26 Ιουλίου, οπότε αναβιώνει το πατρογονικό έθιμο «Κουρμπάνι», αιματηρή θυσία που τελούν οι χριστιανοί για να ευχαριστήσουν το Θεό, που συνοδεύεται από τους παραδοσιακούς χορούς και τις τοπικές ενδυμασίες του χωριού.

25 Ιουλ 2014

Εσπερινός στο εξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής

Αρκετοί πιστοί σήμερα το απόγευμα παρακολούθησαν τον εσπερινό και την αρτοκλασία στο εξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής στην περιοχή Πλάκες ,το εξωκλήσι αυτό είναι λιγότερο από χίλια μέτρα μακριά από το νεκροταφείο για όσους δεν γνωρίζουν την περιοχή , σ ένα καταπράσινο τοπίο ακόμη και μέσα την καρδιά του καλοκαιριού που διανύουμε.

Χοροστάτησε στην ακολουθία ο Παπαδημητρης και στο ψαλτήρι ήταν ο Ιωάννης Καπετανάκης ο Μανώλης Χατζημανωλης , ο Ιωάννης Παπαγόρας

εξωκλήσια που είναι αφιερωμένα στην Αγία Παρασκευή στο Βελβεντο

Μία από τις πέντε εκκλησιές που είναι αφιερωμένες στη χάρη της Αγίας Παρασκευής βρίσκεται στην τοπο9εσία «Αη—Πνεύματα», στο δρόμο προς το «Σκεπασμένο». Η οσιομάρτυς Παρασκευή, σε πολύ μικρή ηλικία, εγκατέλειψε τα εγκόσμια και αφοσιώθηκε στο ιεραποστολικό της έργο, αναπτύσσοντας μια πολυδιάστατη χριστιανική δράση, κάτι που ενόχλησε τους Ρωμαίους που την συνέλαβαν, την βασανίσαν και την εκτέλεσαν.

Η εκκλησία είναι αχρονολόγητη και ανακαινίσθηκε πριν από μια δεκαετία με τη φροντίδα των εφημερίων και με δαπάνη των χριστιανών. Γιορτάζει στις 26 Ιουλίου.

ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ( ΑΒΟΥΖΙΑΝΗ)

Γραφικό εξωκλήσι στην τοποθεσία «Πλάκες». Παλιό —από την εποχή της τουρκοκρατίας— αχρονολόγητο, είναι γνωστό και ως Αγία Παρασκευή «τ’ Κλασή». Περιτριγυρισμένο από εύφορες ροδακινοκαλλιέργειες, σκεπασμένο από πυκνή βλάστηση, γίνεται αντιληπτό μόνο όταν το πλησιάσεις σε απόσταση αναπνοής . Τα τελευταία χρόνια έγινε γενική επισκευή και συντήρηση.

Η Αγία Παρασκευή ήταν η προστάτιδα των οφθαλμών, γι’ αυτό, όσοι υπέφεραν από πονόματο, μεταλάμβαναν κι άλειψαν τα πονεμένα βλέφαρα με λάδι από το καντήλι της.

Γιορτάζει στις 26 Ιουλίου.

απελευθέρωση του 1912 ύψωσαν υπέργεια εκκλησία πάνω ακριβώς από το υπόγειο ιερό.

Υπαίθριος ναός με στέγαστρο, αφιερωμένος στην Αγία Παρασκευή, σε υψόμετρο 800 μέτρων, βορειοανατολικά του Βελβεντού, ψηλά στα Πιέρια, στην τοποθεσία «Παλιόκαστρο», στο ενδιάμεσο της διαδρομής Βελβεντού—Μοναστηριού Αγίας Τριάδας, σε μια πανέμορφη περιοχή από όπου το ανθρώπινο μάτι ελέγχει ολόκληρη την κοιλάδα του Αλιάκμονα και τα αντικρινά δυτικομακεδονικά βουνά.

Το 1964, την ημέρα Της Αγίας Παρασκευής, παρουσιάσθηκε ως όραμα ο Δεσπότης Εμμανουήλ σε κάποια Βελβεντινή και της μαρτύρησε ότι εκεί, στο ύψωμα του Παλιοκάστρου, σε μυστική κρύπτη, είναι φυλαγμένα εκκλησιαστικά κειμήλια. Όσο για τη φανέρωση της εκκλησίας, νέος θα οραματισθεί τρεις φορές, θα φωτισθεί και θα ‘ρθει για την ανεύρεση. Η γη θα χωριστεί σταυροειδώς για να ανοιχτεί η είσοδος της κρύπτης. Και η εκκλησία, όταν με το πλήρωμα του χρόνου γίνει το θέλημα του Αγίου, θα φέρει το όνομα «Ο Χριστός εργαζόμενος».

Ακριβώς δίπλα απ’ την εκκλησία, που γιορτάζει στις 2 Ιουνίου, υπάρχουν, σε ερειπιώδη κατάσταση, θεμέλια φρουριακών κτισμάτων που μαρτυρούν την ύπαρξη Ιουστινιάνειου Κάστρου. Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά του ευρήματα, το κάστρο κατασκευάστηκε για πρώτη φορά τον 3ο μ.Χ. αιώνα και ανακατασκευάστηκε επί Ιουστινιανού, ως ακρόπολη ευρύτερου οικισμού.

Μικρή πανέμορφη μονόκλιτη βασιλική κτισμένη στην περιοχή «Παλιόμυλος», στη δεξιά κοίτη του Γριτσιανίσιου λάκκου, απέναντι από το Τσιλιπίσιο. Η εκκλησιά σχετίζεται με την Πηγή νερού, γνωστή ως «ρύση της Αγίας Παρασκευής» και τους ερειπωμένους σήμερα νερόμυλους της Γριτσιάνης, δεδομένου ότι οι εκκλησίες οι αφιερωμένες στην Αγία Παρασκευή θεμελιώνονται πάντα κοντά σε πηγές νερού.

Εξωραΐσθηκε με πολύ μεράκι και προσοχή το 1994, ενώ το 1995 κατασκευάσθηκε το τέμπλο από τον παλαιογρατσανίτη ξυλόγλυπτη Παναγιώτη Ζαρούχα. Δεν παρουσιάζει ζωγραφική διακόσμηση στους τοίχους. Οι παλιότερες φορητές εικόνες της εκκλησίας αγιογραφήθηκαν από τον Χαρίσιο Τσιουκαρδάνη. Η πλούσια βλάστηση, το δέος του παρακείμενου όχτου του Παλαίκαστρου, η ανοιχτή θεά προς τη λίμνη Πολυφύτου και το απάνεμο της περιοχής, γνωστής και ως «Τζιτζικόη» —από τα πολλά τζιτζίκια— συνθέτουν το φυσικό σκηνικό της Αγίας Παρασκευής. Γιορτάζει στις 26 Ιουλίου, αλλά λειτουργείται την πρώτη, μετά την γιορτή, Κυριακή.

πληροφοριες απο : http://ekklisiesvelvento.blogspot.gr/

φωτογραφίες στην λίμνη.....

συναυλία με τον Γιώργο Χατζηνάσιο

10η Γιορτή Ροδάκινου στο Βελβεντό

Οι Αγροτικοί Συνεταιρισμοί του Βελβεντού «ΑΣΕΠΟΠ» και «ΔΗΜΗΤΡΑ», ο Εμπορικός Σύλλογος Βελβεντού, η «Κοινωνία των Πολιτών του Βελβεντού», η «Κίνηση Γυναικών Για Την Ανεξαρτησία Του Δήμου Βελβεντού» & ο «Μορφωτικός Όμιλος Βελβεντού» με συνδιοργανωτές τον Σύλλογο Μηχανοκίνητου Αθλητισμού Βελβεντού και τον «Μοτοσυκλετιστικό Όμιλο Βελβεντού» σας προσκαλούν στην 10η «ΓΙΟΡΤΗ ΡΟΔΑΚΙΝΟΥ» την Παρασκευή 1, το Σάββατο 2 και την Κυριακή 3 Αυγούστου 2014 στο Βελβεντό.

προγραμμα γιορτης ροδακινου 2014

16 Μαΐ 2014

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο Μορφωτικός Όμιλος Βελβεντού θα πραγματοποιήσει μέσα στο καλοκαίρι τις παρακάτω μουσικές εκδηλώσεις:

Σάββατο, 19 Ιουλίου, συναυλία με τη Γλυκερία, το Βασίλη Σαλέα και το μουσικό τους σύνολο στο Οινοποιείο Βογιατζή

Σάββατο, 9 Αυγούστου, συναυλία με το μουσικοσυνθέτη Γιώργο Χατζηνάσιο στο «Άλσος Βελβεντού» (Κτήμα Γκουλιώτη). Συμμετέχει η Μικτή Χορωδία Εφήβων-Ενηλίκων και η Παιδική Χορωδία του Μορφωτικού Ομίλου

ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ Μ.Ο.Β.

Δεν μπορεί… (του Νίκου Τσιουκαρδάνη)

Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό, όταν χθες αργά το απόγευμα διάβασα ένα κείμενο-ανάρτηση συντοπίτη μου στο διαδίκτυο με θέμα τη συμμετοχή του Βελβεντού στις εκλογές του Μαΐου 2014.

Δεν μπορεί, σκέφτηκα, να μας καλεί «η συνείδησή μας» να προσέλθουμε στην κάλπη, να πάμε να ψηφίσουμε και να μην το ‘χουμε πάρει χαμπάρι! Τι είμαστε, ασυνείδητοι;

Δεν μπορεί, σκέφτηκα, να μας καλεί «το χρέος απέναντί της» να πάμε να ψηφίσουμε και μεις ως αγνώμονες περί άλλων (βλέπε συλλογικές και συμμετοχικές διαδικασίες, λαϊκές συνελεύσεις, δημοψηφίσματα, άμεση δημοκρατία, κ.ό.κ.) να τυρβάζουμε!

Δεν μπορεί, σκέφτηκα, να μας καλούν «όλοι οι πολιτικοί σχηματισμοί» να πάμε να ψηφίσουμε και μεις ως αχάριστοι να μην ανταποκρινόμαστε!

Δεν μπορεί, σκέφτηκα, να μας καλούν όλα τα παραπάνω «να ασκήσουμε το εκλογικό μας καθήκον και δικαίωμα» και μεις να τα αγνοούμε! Αν και εδώ μπερδεύτηκα λίγο, είναι αλήθεια, καθήκον και δικαίωμα μαζί; Θα τη βρω όμως την άκρη, πού θα πάει…

Δεν μπορεί, σκέφτηκα, να μας καλούν όλα τα παραπάνω «να συμμετάσχουμε στην εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη προσώπων… στα θεσμικά όργανα» και μεις να τα περιφρονούμε! Αν και κάπως… όψιμα ο «Καλλικράτης» έγινε φαίνεται θεσμικό όργανο.

Δεν μπορεί, σκέφτηκα, να μας κάλεσε «η πατρίδα και το 2010», αλλά μεις να… λιποψυχήσαμε!

Δεν μπορεί, σκέφτηκα, «όλοι εμείς οι ορθοφρονούντες, οι υπομένοντες και φοβισμένοι» να μην ανταποκριθούμε ακαριαία και «να ζητήσουμε (μια απλή) συγνώμη»! Να πω την αλήθεια, και εδώ μπερδεύτηκα λίγο. Να ζητήσουμε… συγνώμη από όσους περιφρόνησαν την κοινωνία στην οποία ζουν, από όσους επέλεξαν το κόμμα τους αντί τους συμπολίτες τους; Από όσους υπάκουσαν ή εκβιάστηκαν από ιδιοτελή και εγωιστικά συμφέροντα; Ε, ας το πάρει το ποτάμι, σκέφτηκα…

Δεν μπορεί, σκέφτηκα, «θα πάμε, το λοιπόν, στην κάλπη»! Αφού είναι «ζήτημα ελευθερίας και συνείδηση προσωπικής ευθύνης απέναντι στην τοπική μας κοινωνία, στις άλλες τοπικές κοινωνίες και στην πατρίδα ολάκερη η συμμετοχή μας στην επικείμενη εκλογική διαδικασία»! Τι είμαστε μεις; Ανεύθυνοι; Ασυνείδητοι; Δεν έχουμε προσωπική ευθύνη;

Δεν μπορεί, σκέφτηκα, «στην κάλπη θα πάμε με τον πολιτισμό μας. Με τη γνησιότητα και την αυθεντικότητά του. Όχι με τις παραχαράξεις του: την ωραιοπάθεια, τον αυτοθαυμασμό, το συλλογικό ναρκισσισμό και το σύνδρομο της τοπικής μοναδικότητας. Με τις παραχαράξεις ούτε επικοινωνείς ούτε κοινωνείς. Κάθεσαι μόνος μπροστά στον καθρέφτη σου, βλέπεις το είδωλό σου και αυτοθαυμάζεσαι…». Και γω, ο αφελής, που νόμιζα ότι αγαπούσα τον τόπο μου και απλά αγωνιζόμουν γι’ αυτόν, δεν είχα καταλάβει ότι ήμουν ναρκισσιστής! Συγχωράτε με…

Δεν μπορεί, σκέφτηκα, «Πάμε στην κάλπη για να συναντήσουμε σ’ αυτήν (όχι με αντιπαλότητα και εκατέρωθεν αντιζηλίες) τις άλλες (αδελφές) τοπικές κοινωνίες, που δεν είναι εχθροί, ούτε μας απειλούν, ούτε η σχέση μαζί τους είναι “τιμωρία’’. Ούτε πάμε για να κατακτήσουμε εχθρούς ούτε πάμε για να κατακτηθούμε από εχθρούς. Αποβάλλουμε αυτή τη δεισιδαιμονία…». Και γω, ο αφελής, που νόμιζα ότι συναντιόμουν με αυτές τις αδελφές τοπικές κοινότητες συχνότερα από μια φορά στα τέσσερα χρόνια!

Δεν μπορεί, σκέφτηκα…

«Πάμε χωρίς φόβο, με καλή προαίρεση…»

«Στην κάλπη δεν πάμε για να διαιρέσουμε…»

«Πάμε για να υπάρξουμε μαζί…»

«Στην κάλπη δεν πάμε σήμερα για να υπονομεύσουμε…»

«Στην κάλπη πάμε για να ενθαρρύνουμε και να ενισχύσουμε όλους…»

«Πάμε να αποδείξουμε ότι η αυτοπραγμάτωση…»

Και μετά σκέφτηκα, αν όλα αυτά τα κάνει η κάλπη, μήπως να την… αγιοποιήσουμε, βρε παιδιά! Αν όλα αυτά τα πετυχαίνω πηγαίνοντας στην κάλπη και με τόσες φορές που έχω ψηφίσει, θα έπρεπε να έχω σώσει την ψυχή μου και να ζω σ’ έναν κόσμο παραδεισένιο, εν ειρήνη και ευδοκία!

Και μετά είδα ότι ο συντάκτης του κειμένου είναι ιερέας!

Και μετά είδα ότι ο συντάκτης του κειμένου είναι και παπαδάσκαλος!

Και μετά είδα ότι ο συντάκτης του κειμένου ήταν και ένας από όλους εμάς που μάλιστα πρωτοστατούσε, όταν σύσσωμη η τοπική μας κοινωνία διαμαρτύρονταν εναντίον του «Καλλικράτη»!

Και μετά σκέφτηκα ότι η προσωπική μας ευθύνη είναι απέναντι στην κοινωνία στην οποία ζούμε και δημιουργούμε και ότι είναι «οι άνθρωποι αυτοί που κάνουν την Ιστορία τους».

Και μετά θυμήθηκα ότι δημοκρατία, Άμεση Δημοκρατία, είναι «ταυτόχρονα διαδικασία διαβούλευσης, λήψης και εφαρμογής των αποφάσεων, πολιτειακό σύστημα και τρόπος κοινωνικής συνύπαρξης. Το περιεχόμενο όλων αυτών είναι η αυτονομία της κοινωνίας, που η ίδια δημιουργεί τους θεσμούς της και κυβερνάται απευθείας από ελεύθερους και ισότιμους πολίτες. Αυτός ο τρόπος κοινωνικής οργάνωσης δεν αφήνει κανένα χώρο για ιεραρχίες, αρχηγούς, κυβερνήτες και κόμματα, αλλά μόνο για πολίτες που βιώνουν και ασκούν την πολιτική και ταυτόχρονα ασκούνται σε αυτήν. Για ανθρώπους που όλοι βιώνουν την χαρά της ατομικής πρωτοβουλίας, της συλλογικής προσπάθειας, της αλληλεγγύης και της αγάπης». Η δε αυτοδιοίκηση είναι το… κύτταρο της δημοκρατίας.

Και μετά σκέφτηκα ότι «η εξουσία θα πρέπει λοιπόν κάποτε να επιστρέψει στον δήμο. Τελικώς, αυτό και μόνον είναι το ουσιώδες διακύβευμα».

Και μετά «θυμήθηκα» ότι τη δημοκρατία την διακρίνει η πραότητα.

Και μετά σκέφτηκα ότι εγώ που δεν θα πάω στην κάλπη δεν μπορεί να είμαι ούτε ασυνείδητος, ούτε εγωπαθής, ούτε ναρκισσιστής. Αλλά ένας απλός πολίτης που πορεύεται, όπως εκατομμύρια άλλοι, μέσα σε μια κοινωνία που διατηρεί το δικαίωμα να αυτοθεσμίζεται. Και ακριβώς επειδή είμαι μέλος ενός κοινωνικού συνόλου, η συνείδησή μου, το χρέος μου είναι απέναντι σ’ αυτή την κοινωνία.

Όλοι, λοιπόν, όσοι δεν θα πάμε στις κάλπες –και θα είμαστε οι πολλοί- δεν είμαστε ούτε ασυνείδητοι, ούτε ανεύθυνοι, ούτε αγνώμονες, ούτε ναρκισσιστές και εγωπαθείς. Αλλά είμαστε πολίτες υπεύθυνοι, με κρίση και άποψη την οποία κάνουμε πράξη.

Και μετά πήρα το μολύβι και έγραψα:

Κανένας αγώνας δεν πρέπει να σταματά επειδή κάποιοι δεν αγωνίζονται!

Αμήν!

Υγιαίνετε…

Τσιουκαρδάνης Νίκος

Πολίτης