Eλλάδα

Σ' αυτή την χώρα, των αρχαίων και καθημερινών φιλόσοφων, της μιζέριας και της σπατάλης, της ρεμούλας και του αλτρουισμού, της ανέχειας και της απληστίας, των Μαυρομιχαλαίων, των Κωλέττηδων, των Μαυροκορδάτων, του Μακρυγιάννη στον κατ' οίκον περιορισμό και του Κολοκοτρώνη στης φυλακής τα σίδερα, του Cherchez la femme, των μπέηδων και των γκέιδων, του λαμπρού πνεύματος με την γύφτικη νοοτροπία, της πολυτέλειας στην εξαθλίωση, της γλωσσικής εξάσκησης στον εξευτελισμό κάθε αξίας, οι άνθρωποι δεν κυβερνώνται, δεν εκπαιδεύονται, δεν ονειρεύονται, δεν προσδοκούν, δεν αναπτύσσονται, δεν δημιουργούν...

Μονάχα επιθυμούν, μία ζωή ανέμελη γεμάτη αδιαφορία, γεμάτη "αραχτός και light" και μη μου άπτου. Μονάχα αναπνέουν έναν αέρα βρώμικο, κωδικοποιημένο στη γλώσσα των λαμόγιων και της ρεμούλας. Μονάχα κλέβουν όνειρα κι ελπίδες. Μονάχα ζούν για να πεθαίνουν οι άλλοι, οι διαφορετικοί...

Οι επικηρυγμένοι αυτής της χώρας, τα παιδιά της μάνας Ελλάδας, δεν κατόρθωσαν ποτέ να βρούν το μητρικό της στήθος που τα λαμόγια έκοψαν για να στεγνώσουν τους χυμούς της ζωής και τους καταδίκασαν σε αργό μα βέβαιο θάνατο...

Αυτοί οι επικηρυγμένοι, οι άγνωστοι στρατιώτες που ξευτιλίζονται στις Εθνικές γιορτές από τα λαμόγια της Εξουσίας, δεν χρησιμεύουν σε τίποτε περισσότερο παρά να συντηρούν με τον θάνατό τους την μυθοπλασία της Δημοκρατίας και την πραγματικότητα της οικονομικής δικτατορίας των απατεώνων...

Η μάνα Ελλάδα. Όλοι θέλουν κάτι από αυτήν κι αυτοί που ζήτησαν τα λιγότερα δεν παίρνουν τίποτα γιατί η Ελλάδα είναι μια γελάδα που οι πολλοί θέλαν να αρμέξουν, μα οι λίγοι την σφάξανε για να την προσφέρουν στο συμπόσιο των ξένων συμφερόντων, στο σύγχρονο ρωμαϊκό όργιο της λαιμαργίας και της απληστίας που έχουν στήσει οι κατα τ' άλλα εκλεκτές "οικογένειες" της παγκοσμιοποίησης...

Η σφαγμένη Ελλάδα δεν προορίζεται να θρέψει οργανισμούς, δεν προσφέρεται βρώση προς επιβίωση, αλλά σαν έδεσμα στην λαιμαργία των "εκλεκτών" της παγκοσμιοποίησης, που όταν γεμίσουν το στομάχι τους θα προκαλέσουν εμετό για να αποβάλλουν το πλεόνασμα και να συνεχίσουν την εξαθλίωση, την ισοπέδωση, την διάδοση της παρακμής τους...

Η μάνα η Ελλάδα η γελάδα, δεν υπάρχει πια... Την σφάξανε τα κόμματα, αυτοί οι υπηρέτες των πλανηταρχών, με τον σκυμμένο σβέρκο. Δούλοι, εξάγγελοι ραγιάδες, πιστοί σφουγγοκολάριοι των λίγων "περιούσιων" οικογενειών της Νέας Τάξης Ελέγχου Συνειδήσεων, δεν έκαναν τίποτα περισσότερο, λέγοντας ψέμματα και δίνοντας υποσχέσεις μιας καλύτερης ζωής σε ένα ταλαιπωρημένο λαό, παρά ν' ανοίξουν την Κερκόπορτα για να βάλουν μέσα τους σφαγείς...

Η Ελλάδα η γελάδα σφάχτηκε και τώρα κόβεται σε τεμάχια φιλέτα... Ο πρωθυπουργός της Λαμόγια Ρεμούλα σε ρόλο τελάλη διαφημίζει τα κοψίδια... Εδώ τα υψηλά επιτόκια.... Εδώ τα καλά νησιά... Εδώ το καλό πετρέλαιο... Για περάστε, για περάστε!!!

Η Ελλάδα η μάνα, ήταν μια γριά γελάδα...Θεός σχωρέστη... Όλα τελείωσαν...

Οι δούλοι, οι εξάγγελοι ραγιάδες είναι βέβαιοι... Οι προδότες ξέρουν πολλά...

Δεν τα ξέρουν όμως όλα...

Υπάρχει μια άλλη Ελλάδα, κρυμμένη από το μαχαίρι των πλανηταρχών, φυλαγμένη μέσα σε ιδέες και καρδιές, μέσα σε ψυχές και συνειδήσεις. Προστατευμένη μέσα στο Φως και την Πέτρα...στην αγκαλιά των γονιών της...

Αρχαία Κόρη σφριγηλή, νέα και όμορφη, λαμπερή και ζωντανή σαν ιδέα, σαν όραμα, σαν αστραπή, σαν λάβαρο περήφανο, σελαγίζει στις φωτεινές διαδρομές του νου όποιου σέβεται την ύπαρξη, την ζωή και την εξέλιξη. Υπάρχει στον νου και την συνείδηση καθενός που σέβεται την αυτοδιάθεση των ανθρώπων και των λαών, που δεν απασχολείται με την συγκέντρωση αλλά με την διάθεση, που δεν ενδιαφέρεται για τον έλεγχο των άλλων αλλά του εαυτού του, που δεν προσδοκά των άλλων τον θάνατο αλλά αξιώνει το δικαίωμά τους στην ζωή και δεν πείθεται ότι το γονίδιο καθορίζει τις ιδέες, αλλά γνωρίζει ότι οι ιδέες διαμορφώνουν το γονίδιο στην εξελικτική του διαδρομή...

Η μάνα Ελλάδα πέθανε... Η κόρη Ελλάδα ζει...

Χρόνο με τον χρόνο μεγαλώνει. Μήνα με τον μήνα αναπτύσσεται. Μέρα με την μέρα αλλάζει. Ώρα με την ώρα συνειδητοποιεί. Λεπτό με το λεπτό ωριμάζει...

Την μάνα την αγαπάς, αλλά έχεις την απαίτηση να σε φροντίζει... Την κόρη όμως την φροντίζεις εσύ, γιατί είναι το δικό σου θεούργημα, το δικό σου όνειρο και η ελπίδα της ζωής...

Εσείς λοιπόν, οι όποιοι εσείς, που αγαπάτε την ιδέα μιας Ελλάδας γόνιμης και δημιουργικής, μιας Ελλάδας πρότυπο ανάπτυξης Τεχνών κι επιστημών, Πολιτισμού και Σοφίας, αφήστε το παρελθόν του αρχαίου μεγαλείου της να ησυχάσει μέσα στα χώματα που άνθισε και θάφτηκε και ασχοληθείτε με την νέα της υπόσταση, αγαπώντας την όχι σαν νεκρή μάνα, αλλά σαν ολοζώντανη κόρη...

Έτσι κι αλλιώς η Ελλάδα ήταν πάντα ιδέα... Ιδέα Ελευθερίας, Αυτοδιάθεσης, Δημιουργίας. Όσοι εφησυχάζετε την συνείδησή σας πιστεύοντας πως αρκεί να επικαλείστε το ένδοξο παρελθόν της χωρίς όμως να το εφαρμόζετε στο παρόν, δεν κάνετε τίποτε περισσότερο παρά να φτύνετε νεκρό μάρμαρο. Πραγματικοί Έλληνες είναι εκείνοι που κυβερνώνται από ιδέες Ελευθερίας, Ανεξαρτησίας, Αυτοδιάθεσης, Φιλοξενίας, Εντιμότητας, Δημιουργικής καινοτομίας, έστω κι αν δεν φέρουν το γονίδιο, έστω κι αν είναι "βάρβαροι"...

Φροντίστε λοιπόν να γίνετε τέτοιοι Έλληνες και τότε δεν θα είστε περήφανοι για ένα μεγαλείο θαμμένο 2 μέτρα κάτω από το χώμα, αλλά για μια Ελλάδα ζωντανή, νέα, δυνατή, όρθια πάνω στην Ακρόπολη της, που δεν θα εκφράζει πλέον το Μαυσωλείο ενός ένδοξου αλλά νεκρού παρελθόντος, αλλά τον προμαχώνα και τις επάλξεις του αγώνα για μία νέα κοινωνία. Μια κοινωνία που θα ξεπεταχτεί μέσα από τις αστραπές των ιδεών και την δύναμη της Τέχνης, μέσα από τα ιδανικά και τις αξίες σας, από την πίστη και την Αγάπη στην Ελλάδα θυγατέρα σας και την φλόγα της ψυχής σας που μπορεί να μετατρέψει ολόκληρη την Γη σε παρανάλωμα Ελευθερίας, Αυτοδιάθεσης και Δημιουργίας.

Γιάννης Σαββόπουλος