ΧΑΜΗΛΗ ΠΤΗΣΗ...ένα πολύ καλό κείμενο του Μανώλη Στεργίου εμπνευσμένο από μια φωτογραφία σ όλους μας απλή

ΧΑΜΗΛΗ ΠΤΗΣΗ...
 Και τούτο το καλοκαίρι αποσύρεται από τη ζωή μας…
 Αυτή την αποχώρηση τη συναντάς στα απλά και αιώνια πράγματα αυτού του κόσμου. Στα πουλιά που φύγαν στο νοτιά… 
 Στην πρωινή πάχνη που λάμπει στις πρώτες ηλιαχτίδες… 
Στα μονοπάτια τα στρωμένα μαλακή ωχρότητα… 
Στη θανάσιμη ομορφιά της χλόης που παραδίνεται στον χειμώνα που έρχεται...
 Στο χρυσάφι του φθινοπωρινού δάσους.
 Στις συναυλίες χρωμάτων. Στα μανιτάρια και τους σκαντζόχοιρους… 
 Στις νωπές πατημασιές από τα ζωντανά του Θεού, μέσα στο άρωμα των άψυχων φύλλων. Στις οπλές των ζαρκαδιών. 
Τραγούδι και ψίθυρος.
 Μαλακώνει η καρδιά και παραδίνεται ασυναίσθητα στην ποίηση του φθινοπώρου…
 Απέραντος ναός της ομορφιάς, όπου όλα είναι ήρεμα, απλά, θλιμμένα, πνιγμένα στον σιωπηλό ύμνο του Δημιουργού.
 Σε λίγο θα ‘ρθουν οι βροχές να αποτελειώσουν τη μεγάλη φθορά. 
Ο λιτός διάλογος που δένει τους ανθρώπους με τη γη.
Τι μεγαλοπρέπεια που κρύβει μια τέτοια μοναξιά! Οκτώβρης 2016